Annemie Corens

Gebruikersnaam Annemie Corens

Teksten

Hier heeft hij gespeeld

Witte muren, rode daken Vissershuisje* bij de zee De wind danst vrolijk met de bomen De tijd verdwijnt, doet niet meer mee   Een kind speelt rustig in het huisje Maar wat gebeurt er in zijn hoofd? Een hele wereld gaat er open En is veel mooier dan beloofd   Want hier heeft hij gespeeld Hier was alles mogelijk Hier won een kind van grote mensen Hier waren grenzen overbodig Hier heeft hij gespeeld   Hier heeft hij gespeeld Hier kunnen kinderen alles aan Vliegen plots naar verre landen Waar ze iedereen verstaan Trekken door het oerwoud Door woestijnen, door het ijs En als de schat dan is gevonden Volgt er weer een nieuwe reis Zoveel boeven te verschalken Altijd met een slimme list En problemen op te lossen Als iemand zich weer heeft vergist   Avonturen en verhalen Alles wat je je verbeeldt Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld   Witte muren, rode daken Vissershuisje bij de zee Het kind wordt groot, is nu volwassen Maar ach, de tijd doet niet meer mee   Want hij blijft verhalen maken Fantaseren als een kind Dat de grens tussen verbeelding En echt niet nodig vindt Dat de wereld nog kan zien Zoals die zou moeten zijn Dat zelf de weg kan kiezen En altijd jong zal zijn   Avonturen en verhalen Alles wat je je verbeeldt Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld   Jaren later zit ik hier Vissershuisje bij de zee Toont mij het kind dat ik ooit was Maar ach, de tijd doet niet meer mee   Want ik kan nog altijd spelen Fantaseren als een kind Dat de grens tussen verbeelding En echt niet nodig vindt Dat de wereld nog kan zien Zoals die zou moeten zijn Dat zelf de weg kan kiezen En altijd jong zal zijn   Avonturen en verhalen Alles wat je je verbeeldt Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld   Hier is alles mogelijk Hier heeft hij gespeeld           *Tulpenlaan 46 in Koksijde, tegenwoordig het Jommekeshuisje

Annemie Corens
46 1

Kronkelwegen

Lopend door de duinen in de mist Mist die met een beetje zon Nieuwe kleuren maakt Kijkend naar die kleuren om me heen Ben ik zoals gewoonlijk De weg weer kwijtgeraakt   Dus ik dwaal, ik dwaal ik verdwaal Ik weet niet waar ik ben Of waarheen ik moet gaan Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal   Lopend door de duinen in de mist Dwalen mijn gedachten af Naar wat ik nooit bereik Ik kom zo dikwijls niet waar ik wou zijn Omdat ik altijd met gemak De rechte weg ontwijk   Ik volg liever kronkelwegen En loop me daar in vast Zoekend naar een weg die niet bestaat En zo ben ik overal Maar ga ik nergens heen En maak mezelf wijs dat dat volstaat   Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal Want de wereld is te mooi Om gewoon rechtdoor te gaan Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal   Waarom laat je je niet leiden? Waarom altijd alleen? Waarom volg je de gids niet Ga je samen ergens heen? Je zou gewoon kunnen vertrouwen Op iemand die de wegen kent Maar jij weigert om te volgen En zo blijf je waar je bent   Lopend door de duinen in de mist Was ik weer vergeten Hoeveel mensen er bestaan Die me zouden kunnen leiden Maar ik Ik kan niet volgen Ik kan alleen mijn eigen tempo aan   Maar de wegen die ik zoek Zijn door anderen gemaakt Zoals de taal en de muziek En alles wat mij raakt Hoe meer ik kan verdwalen Ver weg van iedereen Hoe meer ik ook besef Ik ben eigenlijk nooit alleen Zoveel mensen in mijn hart Waar ik mij aan heb gehecht Dus laat mij maar verdwalen Ik kom altijd weer terecht   Dus ik dwaal, ik dwaal, ik verdwaal…           annemiecorens@hotmail.com        

Annemie Corens
26 1

Zian

Op een bank in de Kompanjiestuin Een zwerver komt naar me toe Hij vraagt: tekent u? Nee, ik schrijf Wil ik dan iets voor hem doen?   Want jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal   I’m sixty-one, oud en versleten Toen mijn vrouw is gestorven ben ik alles kwijt geraakt I’m alone, het is hard, dus drink ik my doppie Want zonder ’n doppie kan je niet slapen op straat   Mag ik my doppie drinken, mag het asjeblieft?   Want ik krijg te min money om een huis te betalen Alle problemen hangen samen met geld Ze steken ons weg in plaats van te helpen Maar nu wordt het anders, nu jij alles vertelt   Want jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal   I’m coloured, ’n kleurling, ’n bruinman uit Kaapstad Wij leven hier ook, maar ze steken ons weg The world is a ghetto, maar ik doe wat ik wil Ons land is niet goed, de kleurling heeft pech Alle jobs gaan naar zwarten, dus vind ik geen werk meer Al heb ik nog zoveel talent Die regering, hy mors, Zuma must suffer Hy is ’n gemorspresident   Maar jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal   Mijn moeder zei: ik weet niet waar je gaat Maar ga je eigen weg en dat heb ik altijd gedaan Moenie worrie nie, God is goed, hij is de beste gids Hij toont je waar je moet gaan Je kan zijn wie je wil, je kan zijn wat je wil Je kan zijn wie je wil, je kan zijn wat je wil Je kan zijn wie je wil, je kan zijn wat je wil Maar je kan nooit Allah zijn   Maar jij bent door God naar mij gezonden Ik die al jaren door de straten dwaal Ik vraag geen geld, ik vraag alleen schrijf alles op En vertel de wereld mijn verhaal   Op een bank in de Kompanjiestuin Trots, hoop en wanhoop verdoezeld met wijn Ach, Zian, ik wist toen ook niet Dat jou verhaal nu een liedje zou zijn

Annemie Corens
17 0

!Khwa ttu

Je kan denken aan alles wat voorbij is Samen leven met de dieren met het land en met de taal Taal die veel meer waard is dan bezit Want daarin zit alle kennis alle wijsheid elk verhaal Je kan vloeken op al wie ervoor zorgde Dat die wereld van toen niet meer bestaat Zoveel mensen in een hoekje zijn gedwongen En de taal verloren is geraakt   En taal is het water dat door het leven stroomt En alle dingen met elkaar verbindt En water is leven de bron van al wat is De zachte kern waar alles mee begint   Je kan ook zoeken naar wat is blijven leven In de klanken van een eeuwenoude taal Die wereld van toen opnieuw ontdekken En laten stromen naar de wereld van vandaag Samen groeien met het oog op de toekomst Met een verleden dat je sterker maakt En de taal elke taal mag blijven klinken Omdat taal je hele leven raakt   Want taal is het water dat door het leven stroomt En alle dingen met elkaar verbindt En water is leven de bron van al wat is De zachte kern waar alles mee begint   Meestal schrijf ik liedjes over zoeken en niet vinden Over twijfel over chaos over wat er leeft vanbinnen Maar hier op !Khwa ttu gebeuren zoveel mooi dingen Dat mijn taal een nieuwe weg zoekt om daarover te zingen In de Afrikaanse zon krijgt mijn taal een andere kleur In die Afrikaanse son kry my taal 'n ander kleur   Want taal is het water dat door het leven stroomt En alle dingen met elkaar verbindt En water is leven de bron van al wat is De zachte kern waar alles mee begint       Geschreven op reis door Zuid-Afrika. !Khwa ttu is een plek waar San een opleiding tot toeristische gids kunnen volgen. Hun rijke taal en cultuur krijgen weer aandacht en als geschoolde gids kunnen ze hun eigen toekomst in handen nemen.       

Annemie Corens
20 1

Houffalize

Alleen in een klein restaurantje De pizza heeft gesmaakt Geniet nog wat van het streekbier ’t Wordt zeker niet te laat Alles loopt zoals ik wil Zoals ik wil zijn Want niemand beheerst zoals ik De kunst om alleen te zijn   Iemand vraagt of hij bij me mag zitten En ik denk, ach ja, waarom niet Een Fransman uit de Vogezen Tewerkgesteld in dit gebied Vertelt dat hij weken van huis is De avonden bitter en saai De Spanjaarden die met hem werken Ze spreken een andere taal   Hij biedt nog een glas aan, ik weiger Maar Frans was nooit zo mijn ding En geen buitenlander begrijpt Dat je tripel niet met sloten drinkt Dus ik drink er nog eentje voor hem En hij praat zo vergeet hij de pijn Hij heeft duidelijk geen verstand Van de kunst om alleen te zijn   En ik geloof hem als hij zegt Dat ik hem iets doe Vous m’ avez craquée Ik weet niet wat het is Maar het klinkt wel goed En ik wil wel geloven Dat ik hem iets doe Vous m’ avez craquée Ik weet niet wat het is Maar het klinkt wel goed En ik zou het hem graag willen leren De kunst om alleen te zijn     Hij komt eindelijk waar hij naartoe wou Hij toont mij een foto als een talisman Zijn dochter is vier, zijn zoon anderhalf Zijn vrouw er vandoor met een andere man Wat moet ik hierop nog zeggen Ik zou graag een held willen zijn Maar ik heb niet meer te bieden Dan de kunst om alleen te zijn   Ik vraag hem niet eens hoe hij heet En we zien elkaar nooit meer terug Deze avond heeft echt iets betekend Maar ik ga altijd weer op de vlucht Hij praat wat met andere mensen Ik neem afscheid en verdwijn De kunst heeft alweer overwonnen De kunst om alleen te zijn   En ik loop door de nacht Maar het laat me niet los En ik vraag me soms af waar het eindigt Ik loop door de nacht Maar het laat me niet los En ik vraag me soms af waar het eindigt De kunst om alleen te zijn De kunst om alleen te zijn De kunst Om alleen Te zijn

Annemie Corens
8 0

Feest in de kroeg

Glazen vol bier of niet meer of nog half Op de tafels en stoelen die kraken Gelach aan de toog om een grap die dateert Uit de tijd dat de dieren nog spraken De rook hangt geduldig wat onder ’t plafond En de radio zingt elke keer De liedjes die elke bezoeker hier kent Want herkenbaar is goed voor de sfeer   Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg   In een hoek van ’t café zit een groepje apart Ze verkopen verstandige praat De wereld is rond God is dood enzovoort En de jeugd weet niet waar het om gaat Ge zijt beter met twee want alleen is alleen En met tweeën dan zijt ge met twee Da’s het slimste dat ik hier in jaren heb gehoord Die man schopt het nog tot premier   Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg   Er zit een man met een vrouw en het liefdesvuur brandt Met alle gevolgen van dien Na al dat gekus vindt hij ’t toch wat vervelend Dat iedereen hen zo kan zien De man vraagt haar of ze met hem mee wil gaan En zij moet daar even om lachen Ze zegt ik wil graag maar het zal nu niet gaan Want mijn man zit op eten te wachten   Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg   En ik zit hier alleen en ik kijk en ik luister En glimlach om dat wat ik zie En ik vraag me soms af wat het met me zou doen Als ik mee kon gaan in die magie In die wereld van drinken En nergens aan denken Van alles kan alles is goed Van jezelf te verliezen En niet moeten kiezen Want alles komt zoals het moet   Laat het bier maar komen Het is feest in de kroeg Laat ons alles vergeten En drinken tot morgenvroeg

Annemie Corens
21 1

Ganzenbord

Gekleurde gansjes bij de start Kijken vrolijk naast elkaar Gezellig spel al eeuwen lang En het maakt je dromen waar Van eindelijk de winnaar zijn Maar al doe je nog zo je best Het lot doet steeds zijn eigen zin Alea iacta est   Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel   ‘k Wou op een onbewaakt moment Eens even vriendelijk zijn Zo belde ik een eenzaat op Hing uren aan de lijn Mijn telefoon deed wonderen Hij werd een ander mens Zijn leven kreeg een nieuwe start En alles ging naar wens   Maar ik was door die telefoon Finaal geruïneerd Dat bellen naar het buitenland Heb ik nu afgeleerd Een torenhoge schuldenlast Mijn wereld stortte in Dan help je iemand uit de put En zit je ’r zelf weer in   Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel   Na jarenlange arbeid Was het boek dan eindelijk klaar De schrijver bracht tevreden al zijn Vrienden bij elkaar Maar aan hun lachen merkte hij Er was iets grondig mis Hij had een boek geschreven dat Al lang geschreven is   Hij was totaal vergeten Z’n geheugen was een zeef Dat Marx in achttien en zoveel Het Kapitaal al schreef Dus alles was voor niks geweest Het leuke was er af De schrijver dacht toen laconiek Nu kan ik terug naar af   Ganzenbord, ganzenbord Leven dat is ganzenbord Heb je geluk dan kom je ‘r wel En anders, och ’t is maar een spel   Mijn leven was een ganzenbord De dobbelsteen mijn ziel Totdat ik zoekend naar iets meer Verbaasd van ’t bord af viel Nu zweef ik door het ijle heen Kies zelf de cadans Ik weet bij god niet wie ik ben Maar ik ben dan toch geen gans

Annemie Corens
0 0

De dans

Het was een kind als zo velen Dat de gave bezat Om het leven te spelen Ook al was het van glas Hij was vrolijk vol verbeelding Wat schuchter misschien Wie hij was had hij verzonnen Tegen beter weten in  Hij kon urenlang kijken Naar het razen van de wind Die alles doet dansen En met elkaar verbindt En hij danste vol vuur Met de wind mee en dacht Ooit dans ik de dans Waar de wereld op wacht  Dus hij stormde langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht Want hij zocht naar de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht  Zo verloor hij zijn kalmte Hij had nog maar één doel Alle mensen vervullen Met het warme gevoel Dat de dans hen zal redden Van ellende en pijn Door zijn dans zou alles Anders zijn  Na eindeloos zoeken Kwam toen de dag Dat hij dwars door het duister Het nieuwe licht zag Hij voelde heel zijn lichaam Leven en dacht Dit is de dans Waar de wereld op wacht  Dus hij stormde langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid    En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht Want dit was de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht  Alle mensen juichten luid Toen hij de planken betrad En hij voelde de roem Die de twijfels vergat En hij dankte het lot Dat hem zo ver had gebracht Hij was klaar voor de dans Waar de wereld op wacht  Maar toen ging de hemel open En de zoete wind viel neer En bewoog zich door de bomen Net zoals die éne keer En betoverd door die schoonheid Viel hij lachend neer en dacht Dit is niet de dans Waar de wereld op wacht  Zo verdween hij van de planken Hij liet alles achter zich Zijn verbeelding en illusies En vraag op zijn gezicht Maar diep in zijn hart Bleef de onrust bestaan En zo werd hij een zwerver Die steeds verder moest gaan  En zo kwam hij op een nacht Op een plek ver weg van hier Waar geen mens ooit geweest was Waar niemand hem zou zien En hij zag weer hoe de bomen Dansten in de wind Hij dacht weer aan vroeger En zijn hart werd weer licht  En toen stormde hij langs de hemel En hij speelde met de tijd Hij vergat hoe klein zijn hart was En hij dronk de eeuwigheid En hij proefde van de sterren En hij zweefde door de nacht En hij danste de dans Waar de wereld op wacht De dans waar de wereld op wacht

Annemie Corens
6 0

Denk dan aan mij

Als je ’t hoog in de bergen hoort waaien En de wind je verhalen vertelt Die ik nooit met mijn woorden kon halen Omdat alleen maar het ruisen telt Als je ’s morgens de zon op ziet komen En haar warmte met warmte begroet Als de wolken je vluchtigheid tonen Als je zwijgen de nevel ontmoet  Denk dan aan mij Aan de snelheid van de straten Aan de stad die altijd lacht Aan mijn zoeken naar verbeelding Aan mijn dwalen door de nacht Aan mijn honger naar erkenning Aan de plannen in mijn hoofd Aan ’t geluk van zeker weten Dat ik mezelf heb beloofd  Ik die voor altijd had gezworen Nooit zo’n dwaas te zullen zijn Die de eenvoud is vergeten Van de berg en de woestijn Ik die voor altijd zou geloven In de taal van de rivier Vind mezelf hier nu terug In een wereld van papier  Als de rotsen het water doen stromen Als de bergbeek je hart zingen laat Op het ritme van klaterend dromen Waar geen twijfel of zeker bestaat Als de bomen je leren vertrouwen Dat gegrond zijn je levenskracht geeft Dat de Aarde je altijd zal dragen Als je dicht bij haar wijsheid leeft       Denk dan aan mij Aan de snelheid van de straten Aan de stad die altijd lacht Aan mijn zoeken naar verbeelding Aan mijn dwalen door de nacht Aan mijn honger naar erkenning Aan de plannen in mijn hoofd Aan ’t geluk van zeker weten Dat ik mezelf heb beloofd Aan mijn laaiend enthousiasme Voor dat wat nog niet bestaat Maar wat ik morgen zal bereiken Omdat de tijd hier nooit stilstaat  Ik die voor altijd had gezworen Nooit zo’n dwaas te zullen zijn Die de eenvoud is vergeten Van de berg en de woestijn Ik die voor altijd zou geloven In de taal van de rivier Vind mezelf hier nu terug In een wereld van papier  Maar die wereld is zo broos En de stilte laat zich zien En brengt me op een leeg moment De herinnering De herinnering wordt een lied Dat ik meegeef met de wind Die het zacht en zonder woorden Daar in de bergen voor je zingt  Dus als je ’t hoog in de bergen hoort waaien En de wind je verhalen vertelt Die ik nooit met mijn woorden kon halen Omdat alleen maar het ruisen telt  Denk dan aan mij

Annemie Corens
22 1