Autisme Storm

Gebruikersnaam Autisme Storm

Teksten

There are no Russians in Kiev: aflevering 6

Vier hoog in een straat in Kiev wonen Radoyka Rakovich en Oksana Alina al tientallen jaren naast elkaar. Ze ontmoeten elkaar vaak in het trappenhuis om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Oksana: “Onze president Zelensky heeft gelijk. We moeten erkennen dat de Oekraïne geen lid van de NAVO kan worden. Het Westen moet ons andere veiligheidsgaranties geven. Het is voorbij, Radoyka! Het is gedaan met ons land, krayina! Er rest enkel te kijken wie we nog kunnen redden!” Radoyka: “Panikeer zo niet! Vanmorgen is het misschien erger geworden. Misschien… Er is dan twee of drie keer het luchtalarm afgegaan. Syrena dlya povitryanoho nalʹotu! Ik heb doffe knallen van de inslagen gehoord en misschien ook artillerievuur. Er lijkt nu een offensiefje bezig. Er gebeurt wel iets, maar laat dat niet zorgen voor onrust.” Oksana: “Drie miljoen mensen zijn op de vlucht in het buitenland en drie miljoen in ons krayina, verdreven uit hun huizen! Zovele vrouwen en kinderen hebben afscheid moeten nemen van de mannen. Ze zijn op de laatste treinen gekropen voor de hoofdstad leeg liep. Een hand tegen het treinvenster en dan met een zakdoek vechten tegen de vele tranen. Slʹozy, slʹozy. Een plastieken zak of een rollator is alles wat de vluchtende vrouwen bij hebben. Ze wilden, maar konden niet blijven. Huizen zijn kapot of volledig afgebrand. Zlamanyy, z·horiv… “ Radoyka: “Hiernaast was een Vlaamse reporter aangekomen, in de flat van dat meisje dat naar Tsjechië is gevlucht.” Oksana: “Die man, die met een bestelwagen met hulpgoederen is aangekomen? Ik vroeg mij al af ‘wie is die man met die furhon, wat doet die hier?’ Hij had geen toegangskaart tot het appartement en een soldaat met een kalashnikov heeft hem in de parkeergarage nog aangesproken. Volgens mij is het een Russiche spion!” Radoyka: “Geen spion, dat is die zhurnalist. Er zijn gelukkig vrijwilligers die dapper genoeg zijn om van Lviv naar Kiev te rijden in zo’n busje om legerhelmen tot hier te brengen. Die hebben hem meegebracht” Oksana: “Gelukkig zijn de Belgen de file gewoon, dus wat is een reisje bij nacht over hobbelige binnenwegen, twintig uren langs allerlei blokposten waar je je paspoorten dan moet tonen.” Radoyka: “Nu, die Vlaamse reporter, die репортер, was maar aan het filmen en foto’s nemen in de buurt gaan ons appartement. Dat schoot mij toch wel in het verkeerde keelgat, weet je Oksana!? Ik heb de eigenares met hem contact laten opnemen. Toevallig had zij nog een andere leegstaande flat. Ze heeft hem naar dat gebouw doorverwezen. Veel mensen brengen nu de nacht door in onze parkeergarage. Maar niks voor mij hoor, de nacht doorbrengen op een harde vloer.” Oksana: “Het zijn de laatste dagen van Kiev! Ons leven is voorbij!” Radoyaka: “Wanhoop niet, pani Oksana! De opmars van de rosiyany is gestopt. We gaan winnen tegen de Russki! Het centrum van Kiev zullen ze nooit bereiken! Een stelletje baydyky kan onze stad nooit vernielen. Wat stuk is ruimen we op. Winkels en appartementen. Dat is alles! Kiev gaat de dans ontspringen. De overwinning ligt voor ons. De Russki durven geen stap meer verder… “ Oksana: “Ben je niet te positief?” Radoyaka: “Er staat een stralende zon aan een blauwe hemel! Lekkere vitamine D, gratis ter beschikking! Iedereen is meteen naar buiten gekomen. De mensen maken allen een toffe wandeling, wat ik ook gedaan heb. De rekken in de winkels zijn tot de nokken gevuld en de bakker om de hoek verkoopt nog steeds de beste koffiekoeken in de hele wereld! Zelfs in België hebben ze niet eens zulke lekkere patisserie. Kiev gebak, dat smelt op ieders’ tong. Je weet wel, zoals M&Ms. Superlekker!”

Autisme Storm
6 0

There are no Russians in Kiev: aflevering 5

Vier hoog in een straat in Kiev wonen Radoyka Rakovich en Oksana Alina al tientallen jaren naast elkaar. Ze ontmoeten elkaar vaak in het trappenhuis om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Oksana: “Dag Radoyka. Zou er snel een wapenstilstand komen? Er zijn vandaag weer nieuwe gesprekken online voorzien met de Russki.” Radoyka: “President Putin had nooit gedacht dat we zo eensgezind achter Zelensky zouden staan. Een president die heeft gezegd ‘desnoods te willen vechten tot de laatste druppel’. De Panji dachten dat wij met bloemen in de straten zouden staan en gingen applaudisseren als de Russische tanks voorbij zouden komen. We zijn broederlanden, maar anderzijds ook al acht jaar in conflict met elkaar in het oosten. Oekraïne is enorm veranderd sinds 2014 en dat hebben ze in Moskou niet begrepen. Putin leeft in een sprookjeswereld zonder besef van een Oekraïens volk en een Oekraïense natie. Maar we vechten als leeuwen voor ons land en onze vrijheid.” Oksana: “Elke dag bombarderen de Russki ons land meer en meer in puin, dorp na dorp, stad na stad moet eraan geloven. Niemand is waar dan ook nog veilig tegen bommen, tanks en soldaten. Niemand gaat ons volk herinneren…” Radoyka: “De ene boek na de andere zal verschijnen met verhalen over onze heldhaftigheid. Hoe gewone burgers Russki танк tegenhielden door er simpelweg voor te gaan staan. Hoe president Zelensky, de barmhartige, de genadevolle, de onweerstaanbare nu de heerser, beschermer en vormgever wordt van het Oekraïense volk. Hoe hij en zijn vrouw het aanbod van president Biden tot evacuatie naar Amerika weigerden om bij hun volk te blijven. En hoe de Oekraïense verdedigers op Slangeneiland een Russisch oorlogsfregat dat tot overgave opriep beantwoordde met een vette ‘fuck you!’. Of onze acteur Pasha Lee, 33 jaar, die kinderen uit hun huis hielp evacueren in Irpin. De evacuatie die de Russki bemoeilijkten door beschietingen. Pasha trok zijn kogelvrije vest uit en gaf het aan een kind om dit te beschermen. Hij was de stem van de Lion King en The Hobbit en werd gesmoord door een Russki m’yach. Een kogel doodde een leeuw. Deze narratieven zullen eeuwig meegaan!” Oksana: “Je bent wel erg positief, intussen worden al onze gebouwen en steden aan puin geschoten en beginnen mensen honger te lijden… “ Radoyka: “Amerika gaat nog 200 miljoen dollar aan wapens sturen. Dat is 1,2 miljard dollar militaire steun van president Biden de voorbije maanden.” Oksana: “Waarvan we nu al weten dat deze wapens via smokkel bij allerlei groeperingen terecht gekomen zijn, binnen en buiten Oekraïne, van neonazi’s tot terroristen die de islam misbruiken om een islamitisch kalifaat te stichten. Er is totaal geen controle meer wie die zbroyi momenteel in bezit heeft en wat die of zijn hrupa er mee gaan doen… De Duitsers stuurden 1.200 bommen, waarvan 900 in de prullenmand moesten omdat er zoveel schimmel opstond dat onze soldaten speciale pakken dienden te dragen om niet ziek te worden. De wereld wordt echt geen betere plaats met al die zbroyi die ze nu naar Oekraïne sturen. Ze moeten praten, niet vechten!” Radoyka: “Putin kan het hele land kapot bombarderen, maar hij zal nooit de harten van ons volk kunnen veroveren of onze eigen wil breken. Onze eendracht, onze harmonie kan niet kapot.” Oksana: “Ons land is zlamanyy!”. Radoyka: “We bouwen het weer op!” Oksana: “Maar eerst een wapenstilstand!”

Autisme Storm
16 1

There are no Russians in Kiev: aflevering 4

Vier hoog in een straat in Kiev wonen Radoyka Rakovich en Oksana Alina al tientallen jaren naast elkaar. Ze ontmoeten elkaar vaak in het trappenhuis om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Radoyka komt aangelopen in de trappenhall van het gemeenschappelijk appartement. “Hebt je het gehoord over die spion?”, werpt ze op. Oksana: “Over Putin, die voor de KGB gewerkt heeft, bedoel je?” Radoyka: “Nee, niet over die koude Rus. Over Denys Kireev, die onderhandelde namens Oekraïne in het team van president Zelensky. Parlementslid Oleksiy Honcharenko zei mij dat de geheime dienst GUR hem bij zijn arrestatie heeft doodgeschoten: twee kogels door het hoofd. Hij werd verdacht van hoogverraad met Rusland door de GUR. Ze hadden duidelijke bewijzen, ondermeer afgeluisterde telefoongesprekken.” Oksana: “Echt?” Radoyka: “En ook twee andere top-ambtenaren van het Ministerie van Defensie van Oekraïne zijn doodgeschoten. Ook verdacht van spionage en liepen in de kogelbaan van de geheime dienst: Ivanovich Alexei en Valery Chibineev.” Oksana: “Het Azov bataljon maakt overuren in de geheime dienst.” Radoyka: “Volgens de nationale televisie hebben we in de strijd tegen de Russki’s twee tanks, gevechtsvliegtuigen, twee helikopters en hun schoppen vernietigd. We hebben ze teruggedreven en omsingeld in hun tanks. Vannacht hebben we ze vergif laten drinken en Vladimir Putin’s soldaten een lesje geleerd dat de geschiedenis niet zal vergeten. Echt waar.” Oksana: “De zeer gewaardeerde president Zelensky heeft drie tv-stations van de oppositie gesloten op grond van de ‘nationale veiligheid’. Een oppositiepoliticus werd vorig jaar onder huisarrest geplaatst op beschuldiging van verraad. Is dit niet het soort dingen dat Putin doet?” “Waarom maken wij in ons land vol Russen het Russisch een tweederangstaal? Russen die er decennia lang gelukkig woonden, werden onder druk gezet om het Oekraïense staatsburgerschap aan te nemen en Oekraïense versies van hun christelijke namen aan te nemen. De scholen propageerden een nationale held, Stepan Bandera, aan wie de Russen een sterke hekel hadden en die als een terrorist werd beschouwd. En ze onderwezen geschiedenis die vaak een anti-Russisch tintje had. Misschien is er wat waarheid dat de Russen zich door dit beleid in het nauw gedreven voelden. Waarom konden we ze niet gewoon met rust laten?” Radoyka: “President Zelensky zei gisteren dat we de Russen verslagen hebben. Als God het wil, zal hij jou en mij meer informatie geven. Hij zweert bij God en zegt dat zij die in Moskou verblijven, deze huurlingen in een crematorium hebben gegooid.” Oksana: “Ik weet het allemaal niet met onze Oekraïense en westerse media. Herhaal de leugens van de leugenaars niet. Word niet zoals zij. Wees zeker van wat u zegt en speel niet zo’n rol. Zoek naar de waarheid. Laten we elkaar dingen vertellen en dit zelf te verifiëren en kritisch te zijn. Er waren ook geen massavernietigingswapens in Irak! Er zijn media die nu hun uiterste best doen om ons te waarschuwen voor fake news en ons zo willen laten denken dat alleen zij het echte onvervalste nieuws brengen. Iedereen met Russische roots en die op geen enkele wijze deel uitmaakt van deze oorlog, zouden we onze excuses moeten aanbieden voor de belachelijke heksenjacht die gaande is wereldwijd op de Russische medemens.”  

Autisme Storm
8 0

There are no Russians in Kiev: aflevering 3

Vier hoog in een straat in Kiev wonen Radoyka Rakovich en Oksana Alina al tientallen jaren naast elkaar. Ze ontmoeten elkaar vaak in het trappenhuis om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Oksana ziet haar buurvrouw en begint: “President Biden zegt dat president Putin Rusland gaat binnenvallen? Rusland??? Hij loofde de moed en vastberadenheid van het Oekraïense volk en zei dat Putin nooit het hart en de ziel zou winnen van het Iraanse volk”. Die Amerikaanse president stapelt de ene na de andere verspreking op of is hij dement aan het worden? Radoyka reageert: “Gelukkig hebben we president Zelensky!” Oksana: “Waarvan Putin zegt dat hij de minderheden in zijn land als drek behandelt en er een puinhoop van maakt… En net nu trekt Ikea zich terug uit Rusland, nu hun leider een vijs is verloren…” Radoyka: “Niets nieuws onder de zon. Maar bij gebrek aan beter moeten we het daarmee doen.” Oksana: “Maar buurvrouw, wij hebben toch geen echte wapens of moeten we het met de nieuwste tankvernietiger van de Oekraïense Boerenbond doen?” Oksana: “En dan onze buurman Aleksandr van beneden, die zojuist beroofd werd bij het tankstation en meteen de politie belde. Ze vroegen wie het gedaan had en hij antwoordde ‘pomp 2’… De prijzen gaan als een gek in Oekraïne! 33 grivna (1 euro) voor een litertje brandstof!” Radoyka: “De Russen…” Oksana: “Putin is een bandiet. Niet de Russen. De gewone Rus kan hier niets aan doen! Leon Trotski, de marxistische revolutionair, zei ooit ‘Jij mag dan geen belangstelling hebben voor oorlog, oorlog heeft wel belangstelling voor jou’. Europa en onze president zijn ongelooflijk naïef geweest!” Radoyka: “Het Oekraïense volk is gelukkig creatief. Toen Russische soldaten de lift namen naar het kantoorgebouw dat zij vanaf het dak wilden controleren, sloten de Oekraïners de elektriciteit af. De soldaten kwamen vast te zitten in de lift.” “In Velyka Dymerka zou een Russische soldaat in een vat coca cola zijn gevallen. Oekraïense arbeiders van de fabriek vonden hem pas uren nadien terug. De militair was intussen al helemaal opgelost en alleen zijn gebit werd nog teruggevonden.” Radoyka is strijdvaardig: “We geven ze een echt lesje vandaag. Gigantisch is niet de juiste omschrijving van het aantal slachtoffers dat we hebben gemaakt. We zullen die oplichters, die huurlingen terug in het moeras duwen. Ons land in bezit nemen? Bij God, ik denk dat dit erg onwaarschijnlijk is. Dit is maar geklets. Zodra ze de poorten van Kiev bereiken, zullen we ze belegeren en afslachten. Waar ze ook heengaan, ze zullen omsingeld zijn.” “Ze zijn niet eens binnen 100 kilometer afstand van Kiev. Ze zijn op geen enkele plaats. Ze hebben geen plaats in Oekraïne. Dit is een illusie … ze proberen een illusie aan de anderen te verkopen.” “Ik kan zeggen, en ik sta in voor wat ik zeg, dat zij begonnen zijn zelfmoord te plegen onder de muren van Bagdad. We zullen hen aanmoedigen om snel meer zelfmoorden te plegen.”

Autisme Storm
32 0

There are no Russians in Kiev: aflevering 2

Vier hoog in een straat in Kiev wonen Radoyka Rakovich en Oksana Alina al tientallen jaren naast elkaar. Ze ontmoeten elkaar vaak in het trappenhuis om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. “Heb je onze president gehoord op de televisie?”, vraagt Oksana Alina aan haar buurvrouw. “Hij is een held!”, antwoord Radoyka zonder blikken of blozen. Oksana: “De Russen zeggen dat hij 1,2 miljard dollar op rekeningen heeft staan in Amerika en een villa in Miami heeft. Goed betaald voor wat sketches te spelen als president…” Radoyka veegt een onbestaande snottebrel weg onder haar neus en is klaar voor de repliek. “Panje troepen kunnen niet zomaar een land van 45 miljoen mensen binnenvallen en hen belegeren! Zij zijn degenen die belegerd zullen worden. Dus wat die ellendige Putin ook heeft gezegd, hij had het in werkelijkheid over zijn eigen troepen. Nu hebben onze helden zelfs het commando belegerd van die Rote.” “Maar de Russki…”, wil Oksana opwerpen. Radoyka reageert als een waterval: “Moskou heeft zijn soldaten in het vuur gegooid. Ze zijn gevlucht. De Panje pummels vluchtten. De lafheid van de Russki soldaten is verbazingwekkend. Niemand had dit verwacht.” ‘God zal hun magen roosteren in de hel door toedoen van onze soldaten!’, zegt onze president. Ze probeerden een klein aantal tanks en soldaatjes binnen te brengen via de Krim en het oosten, maar ze werden omsingeld en de meeste van hen liepen daarbij een te diepe snede aan de keel op. Er zijn geen Panje in Kiev. Nooit! Mijn gevoel is dat ze allemaal zullen sterven. Nee, ik ben niet bang en dat zou jij ook niet moeten zijn. We zullen ze verwelkomen met kogels en schoenen.” Oksana: “Ik hoop dat de redelijkheid kan overwinnen en alles goed komt.” Radoyka: “Beslist!”

Autisme Storm
7 0

There are no Russians in Kiev: aflevering 1

Vier hoog in een straat in Kiev wonen Radoyka Rakovich en Oksana Alina al tientallen jaren naast elkaar. Ze ontmoeten elkaar vaak in het trappenhuis om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Oksana vraagt aan Radoyka of zij ook het nachtelijk gezoem heeft gehoord dat van buiten kwam en toen plots ophield na een flinke knal. Radoyka doet haar ogen ver open en begint haar relaas van de voorbije nacht. “Het was kwart voor drie vannacht, zag ik op mijn reiswekkertje. Echt geen uur om een mens wakker te maken met gezoem als een zwerm bijen in maart. Ik schoof de dikke gordijnen opzij en ging kijken op het balkon. Het irriterende gezoem kwam van een zweefvliegtuigje dat bleef hangen onder mijn appartement met groene, rode en witte lichten. Oksana: “Dat hou je toch niet voor mogelijk? Dat moeten beslist de Russen zijn geweest!” Radoyka: “Zo dacht ik ook. Dus ik snelde zo snel als mijn oude benen mijn oude lichaam konden dragen naar de bergkast en nam een grote pot augurken in de handen.” Oksana: “Een pot augurken?” Radoyka: “Nu speelde ik nog aardig basket samen met Olexandra Grbunova. Ze noemden ons Bdzjoli, ‘de bijen’, bij SC Meridian. Oksana: “Dat kan ik mij nog goed herinneren…” Radoyka: “Ik hield die zoemzoem in de gaten, wachtte tot hij stil bleef hangen en gooide toen die pot augurken tegen zijn kegel. Die zoemzoem kreeg zo een klap, echt niet mooi! De stukken vlogen eraf, er kwam rook uit en het onding stortte neer op ons voetpad drie lager.” Oksana: “Dus jij hebt vannacht even een Russische drone uitgeschakeld?” Radoyka: “Beslist! ’s Nachts moet een mens slapen en rusten. Russen of geen Russen.”

Autisme Storm
9 0

Dat huis van mijn jeugd

Waar is dat huis waar de deur nooit opengaat Waar het wachten blijft op warmte en blijheid De vreugde altijd zoek is en altijd laat En het enige kind zwijgt en lijdt Hier waar vader met strenge hand regeert En moeder kuisziek de liefde wist Waar mijn maag zich ommekeert En iedereen gaat lopen met leugen en list Waar ik mijzelf niet eens kan zijn Mijn vader ontsnapt en de koersfiets neemt Met een strenge hand het kind de hoek indrijft En mijn moeder een tweede claimed Waar geborgenheid en een knuffel verborgen blijft En moeder mij naar de school toestuurt Met rode muts met witte pompon Waar pesten duurt en voortduurt Lachen om mijn anders, mijn dikke ton Snel met mijn fiets op de vlucht Verdwalen op grootmoeders’ boerderij Om te ademen, om vrijheid en lucht Met de dieren aan mijn zij Waar is dat huis Waar mijn moeder flikflooide in de kelder Waar is dat huis Waar spanningen vertroebelden het leven helder Daar wil ik niet langer naartoe Waar in de living het ziekenbed van moeder lag Na vier jaar behandelingen en kanker moe Waar ik stelende zussen bezig zag Met handen vol parels en juwelen En kleren en meer van dat fraais Waarvan kinderwonden niet meer helen Zoals vissersboten werkloos aan de kaai Een huis waar ik nooit mijzelf kon zijn Omdat flikkers nu eenmaal niet in hun kerk pasten Ik stelden hen zwaar teleur, echt niet fijn Omdat ik simpelweg viel op gasten Waarom kan een thuis zo moeilijk zijn Waarom kan ik niet gewoon de zoon zijn Die anders is dan iedereen Als een tomaat naast een winterpeen Het huis waar ik niet wil komen Niet wonen Waar vader nog wat wou toelichten aan haar sterfbed Een nieuw gegeven, een nieuwe aanzet Maar dat huis heeft nu afgedaan Ik woon nu elders Gelukkig voortaan   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
4 0

Emotionele en communicatievalkuilen bij autisme

EIGEN BERICHTGEVING – BRUSSEL – 21 mei 2020 – Waarom lukt het niet-autisten zo moeilijk om zich in te leven in de wereld van mensen met een autisme spectrum stoornis (ASS)? Leven autisten nu eenmaal op een andere planeet of zijn het de niet-autisten die daar vertoeven? In elk geval lost het niets op betreffende een betere verstandhouding en begrip als je niet in elkaars leefwereld kan en durft kijken. Andere informatieverwerking De informatiestroom loopt bij mensen met autisme nu eenmaal gans anders. Een verzender stuurt een boodschap naar de ontvanger. Deze ontvangt en stuur zijn antwoord terug. Zo eenvoudig is het op school, maar is praktijk loopt dit scenario heel anders voor mensen met een aangeboren ASS-aandoening, waarvoor geen medicatie bestaat. Alleen het inleven in de wereld van autisten en het bespreekbaar maken kan zorgen voor een beter begrip, aanvaarding en het rekening houden met de andere partij. Autisten ontvangen inderdaad een boodschap van een gesprekspartner of een ander medium of gewoon als ze levensmiddelen zien staan in de supermarkt, mensen zien passeren in de straat en de dagelijkse handelingen doen zoals niet-autisten. Vijf keer meer prikkels Echter het belangrijkste adertje bij autisten is dat ze prikkelgevoelig en vaak ook hoogsensitief zijn. Ze ontvangen dus vijf keer meer prikkels dan niet-autisten. Naast de boodschap van de gesprekspartner of tijdens een ander gebeuren krijgen ze ook vier boodschappen in de marge die ze eruit moeten filteren. Die vier schemerboodschappen hebben geen belang of toegevoegde waarde en hiermee moet geen rekening mee worden gehouden. Toch slaan mensen met autisme ook deze boodschappen in de schemerzone op. Bijvoorbeeld: het geluid op de achtergrond van een ijskast, een voorbijrijdende auto, een fluitende vogel, een bijzondere wolk die voorbij drijft, wat er is de kast ligt achter de gesprekspartner, welke behangpapier er is, enz. Allemaal schemerboodschappen die totaal geen nut hebben. Maar als verdedigingsmechanisme dat te sterk is ontwikkeld, komen die boodschappen in de marge ook tot bij hen. Kernboodschap filteren Het kost voor mensen met autisme veel tijd en energie om de kernboodschap te filteren uit de vijf prikkels en de andere vier nepboodschappen los te laten. Daarna moet een autist beslissen wat hij of zij met die boodschap gaat doen : Ik reageer niet, want het is niet nodig.Ik reageer niet, want ik denk dat er nog bijkomende informatie komt met nieuwe boodschappen.Ik reageer, want ik denk dat het nodig is en ik alle informatie heb gekregen.Oogcontact Bij die beslissingen kan iemand met autisme geen rekening houden met het oogcontact met de gesprekspartner, want oogcontact is een zeldzaam toegepaste en bijzonder moeilijk in te schatten vorm van communicatie bij mensen met ASS. Ze schatten dit talrijke malen, beslist goedbedoeld, totaal verkeerd in. Voor iemand met autisme is het bijzonder onwennig om oogcontact te hebben met andere mensen. Dit voelt raar en heel onnatuurlijk aan. Het is zoals in je blote in de auto rondrijden en iedereen je aankijkt. Dit soort gevoel krijgen autisten als je hen verplicht tot oogcontact. Het blijft altijd een onnatuurlijke houding en een ingestudeerd nummertje voor hen. Veel tijd en energie Door het vele tijd om de kernboodschap te filteren uit een vijfvoud van prikkels, kost dit voor iemand met ASS bijzonder veel energie en tijd. Daarom zijn autisten ook sneller en vaker uitgeput en vermoeid dan niet-autisten. Door het lange tijdsverloop gaat de boodschap bovendien soms de mist in of zit de andere gesprekspartner al vier zinnen verder – en gaan die mededelingen verloren – want vlotte communicatie tussen beide partijen niet zal bevorderen. Inlevingsvermogen en emoties Inlevingsvermogen en emoties liggen moeilijk bij autisten omdat het verwerken van een overvloed aan informatie en communicatie veel tijd kost. Vaak komt de boodschap later die dag of dagen nadien opeens terug vooraleer ze verder kan worden ontleed en in een juiste context geplaatst. Daar waar emotie een rechtstreekse onmiddellijke reactie is bij niet-autisten, kan hier een periode overgaan bij mensen met ASS. Waarom ze dan opeens blij of droevig zijn op een ogenblik dat je het niet verwacht, heeft dus te maken met die langere tijd die ze nodig hebben om eenzelfde boodschap goed te begrijpen en te verwerken. Emotie en gebeurtenis niet gelijklopend Autisten hebben niet meer of minder emotie dan niet-autisten, alleen loopt de emotie niet altijd samen met het tijdstip van de gebeurtenis. Autisten hebben ook nood aan planning, structuur, duidelijkheid en houden zich vast aan kleine en grote gewoontes waarvan bijzonder moeilijk kan worden afgeweken. Plotse veranderingen in planning, structuur en regelmaat verstoren het hele denk- en communicatieproces bij autisten. Zij raken dan in paniek en voelen hun omgeving aan als een “boze buitenwereld” die hen niet begrijpt of hen niet wil begrijpen. Ze hebben het gevoel dat ze worden geleefd en niet tot rust kunnen komen in een omgeving om alle informatie rustig te kunnen verwerken. Overprikkeling Autisten worden door de drukke buitenwereld regelmatig overprikkelt en moeten dan tot rust komen in een vertrouwde leefwereld met een favoriete hobby of bezigheid. Ze moeten hun hoofd leeg kunnen maken door iets te doen wat ze graag doen en waarmee ze de schemerboodschappen kunnen loslaten: schrijven, tekenen, lezen, wandelen, fietsen, sporten, muziek, huisdier, … Tot rust laten komen Het heeft geen zin om autisten die overprikkelt zijn nog verder te belasten met allerlei vragen, communicatie en interacties. Het best is om hen de tijd te gunnen om weer tot zichzelf te komen en hun prikkels te verwerken en los te laten. Op dat moment zal iemand met ASS beslist niet de meest geliefde huisgenoot, partner of vriend zijn. Hij is immers drukdoende te vechten tegen de omgeving die hem vijandig aanvoelt en gaat op zijn of haar achterste poten staan. Hij begrijpt heel moeilijk dat andere mensen constant sociaal willen zijn, agenda’s boordevol plannen hebben, plannen willen wijzigen en in de verre toekomst plannen maken. Planning en structuur noodzakelijk Een duidelijke weekplanning en bespreking is absoluut aangewezen om iemand met ASS te integreren en zich thuis te laten voelen in een voor hem of haar bijzonder ingewikkelde leefwereld. Wijzigingen moeten duidelijk worden doorgesproken, rekening houdende met de autist, en men houdt zich het liefst aan een planning zonder al te veel wijzigingen en onduidelijkheden. Ook moet voldoende tijd worden voorzien om iemand met ASS tot rust te laten komen in een rustige vertrouwde omgeving. Het aantal activiteiten per dag en in het weekend moet worden beperkt om overprikkeling te vermijden. Activiteiten beperken Iemand met autisme vindt het helemaal niet erg als zijn partner of huisgenoten bijkomende activiteiten doen en hij of zij op dat ogenblik zich kan terugtrekken in de eigen leefwereld en cocoon om tot rust te komen. Nooit roepen en ruzie maken Verder zijn er nog enkele tips die je absoluut moet vermijden : begin nooit te roepen en ruzie te maken met mensen met ASS of hen met communicatie te bestoken wanneer ze overprikkelt zijn, want dit komt bijzonder confronterend over omdat zij sowiezo veel meer prikkels opvangen, het hen angstig maakt en zij uit verdediging kunnen beginnen gooien met voorwerpen en wegvluchtverdrag vertonen. Eenvoudige communicatie Probeer communicatie zo eenvoudig mogelijk te doen : Vermijd lange en ingewikkelde zinnen.Gebruik slechts één boodschap per zin.Ga na elke zin na of de autist het heeft begrepen.Gebruik geen figuurlijke taal. Autisten vatten alles letterlijk op.Vermijd communicatie waar de autist geen interesse of boodschap aan heeft omdat ze dit zelf kunnen vaststellen, bijvoorbeeld “De zon schijnt vandaag.” of omdat de boodschap tegenover iemand anders gericht is zonder toegevoegde waarde voor henzelf.Het begrip om zich in te leven in de andere leefwereld moet zowel van de autist als de niet-autist komen. Daarom is het respect voor die andere leefwereld bijzonder belangrijk en mag men nooit de eigen interpretatie van het leven opdringen aan de andere partij. Alleen zo kan er meer begrip ontstaan tussen autisten en niet-autisten.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
130 0

Toen… herinneringen

Er was een tijd toen de aarde nog een ronde bol was En niemand sprak over een piek of iets afvlakken En je creativiteit niet werd gefnuikt Door Corona doden en statistieken Je nog vrij en zorgeloos kon rondlopen Zonder afstanden of meters te tellen Te wachten op mondkapjes uit China En toestellen om weer op adem te komen Toen mensen nog gewoon stierven in rusthuizen Omdat ze gewoon oud werden Toen we nog niet terecht kwamen in Whatsapp groepjes En overstelpt werden met onzedelijke filmpjes En met dwaze informatie onze handen wasten Van mensen die ons eigenlijk geen knijt interesseren En het geklaag van onderwijspersoneel die voor het eerst werken Want dat waren ze nooit gewoon Met als enige voordeel dat we dit jaar Niet naar dat bekakte Songfestival moeten kijken En eindelijk ademruimte vinden in onze agenda Eindelijk de vakantiefoto’s van de voorbije zes reizen bekijken Waarvan we al lang niet meer weten welke foto waarbij hoort De enige open parken zijn autostrades geworden Van ontregelde mensen en psychopaten Die zich verbazen over hun eigen spiegel Van agenten die niet langer op boeven jagen Maar op alles wat sociaal in de omgang is Van regels die vloeien uit een gewond dier En schreeuwen in een donkere nacht En stiltes die liggen te wachten op een begrafenis Waarbij zelfs vier kaartspelers te veel zijn Omdat we leven in andere tijden Met zekerheden die pootje gelapt zijn Met conflicten die verengen in tijd en ruimte Exploderen in de woonkamer Ontgroenen in de supermarkt Tot niemand nog de moed kan vinden Om de dag van gisteren toe te dekken En het bed vandaag weer op te maken   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
13 0

Ik ben niet te doen sinds zaterdagnoen

Liedtekst : Ik ben een ajuin… van ons stad Ik ben heel vies… ik ga nooit in bad Ben op weer de dool… eindig in een riool Mijn vrouw heeft ’t gehad… ik ben weeral zat Zit mijn hoofd weer vol… ga ik uit de bol Draag al haar kleren… het kan verkeren Heb ik weer leut… drink mij een teut Een hete stoot… dan ga ik in ’t rood Elk jaar weer prijs… met Jan Theys Ik zal er zijn… voor het groot festijn Ik drink dan gin, bier… en veel wijn Heb dan leut… tot de laatste sleut Ben ik nog wakker… dan voel ik mij dapper Jajaja… Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen En ben ik weer zat, dat heeft zij ’t gehad Dan is de muis weer eens niet thuis Dan ben ik de kat in een diepe zak Dan nog liever bier en weer in de bak Neeneenee… Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen En ben ik weer zat, dat heeft zij ’t gehad Dan is de muis weer eens niet thuis Dan ben ik de kat in een diepe zak Dan nog liever bier en weer in de bak Héhéhé… Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen Ik ben niet te doen, sinds zaterdagnoen Ik ben een Aalst kapoen En ben ik weer zat, dat heeft zij ’t gehad Dan is de muis weer eens niet thuis Dan ben ik de kat in een diepe zak Dan nog liever bier en weer in de bak   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
7 0

Die vluchtige zomer

Hoe vluchtig was die zomer Als een zuchtje in de herfst Drie hittegolven zei de weerman Ik trek een warme trui aan Te weinig water stond in de krant Ik neem een glas water van de kraan Niets gebeurt op politiek vlak Alleen revoluties brengen politiek Weer een kat vermist En de asielen zitten bomvol Net als de wegen, de steden, het openbaar vervoer Als heel de aardkloot eigenlijk Want niemand woont in de oceaan Water genoeg daar Maar we hebben liefst iets zoetigs Om onze tanden kapot te knabbelen Op kosten van de sociale onzekerheid Om nadien tien vegi kookboeken te kopen Dieet 363 te volgen En de maand nadien een nieuwe kleerkast Want weer een maatje bij Zolang ze maar geen vreemd kleurtje hebben Ik vind wit een vreemde kleur Zolang ze niet anders zijn Mijn spiegel schrikt zich elke ochtend te pletter Besef Als de linkshandigen beginnen rechts te schrijven Is hun laatste pennentrek nader We gaan iets voor het klimaat doen Elektrische boten in Amsterdam Ze gaan varen met 300 miljoen Chinezen Die voor het eerst een monovolume kopen Fijn in gangnam style het milieu … verder om zeep helpen Moet er nog een iFoon, e-auto of tablet zijn Nikkel, mangaan en kobalt Kom gerust langs in Congo Lieve Belgen en Chinezen Ontgin het, steel het, verkoop het Laat de kinderen putten graven Twintig meter diep Kinderen en ertsen genoeg Vooruit met die plundering Want de zomer was weer vluchtig En lithium wacht op ons Made in Chili en Australia Een half miljoen ton Voor minder komen we niet langs Want we hebben het druk Met het plunderen als kolonisten Van elke Afrikaanse bodem En onze dieetboeken zijn reeds tweedehands Zo vluchtig als die zomer   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Maalbeek

We gingen op weg zoals elke ochtend We gingen op weg zoals telkens weer Toen daalde de zwarte regen neer Voor jou geen dinsdag meer Drukke metro een laatste zoen Vertrouwde stop waarom anders doen   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Bedolven in stof van haat en woede Bedolven in schoonheid zoet Zo dichtbij de hel onder de grond Waar onze liefde vond Ontspoorde gekken gemene gril Toen stierf de tijd en het werd stil   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Europa schrok en keek naar jou Europa huilde om man en vrouw Kon ik je maar een knuffel geven Was jij maar bij mij gebleven Verdronken rivier huilende dagen Na woede nog zovele vragen   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Onze ontmoeting daar plots gedaan Onheil en een donkere traan We omarmden elkaar daar zonder zorgen Maar waar is nu de weg naar morgen Je bleef daar achter op jankende treden Heden werd toen het verleden   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   Hun dromen maken wij vandaag Hun namen als een tweede laag De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek,   De weken tellen geen dinsdagen meer De uren zoeken minuten weer Ach irissen zullen er altijd bloeien Uit donker het licht blijven stoeien De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek De stad verbonden in elke hoek Laat haat voor eeuwig zoek   Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek, Maalbeek.   --- Tweede laureaat Liefde voor Lyriek wedstrijd 2019.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Hoe lang was het geleden… de eeuwige stilte?

Hoe lang was het geleden? Het verhaal in het verleden voor de mensen van heden. Hoe lang was het geleden? Dat ze elkaar terug in de ogen konden kijken? Een zerk ertussen. Van de melkboer, die van zijn melk was toen zijn zaak van melk op de fles ging. Tetra Pak. Dat was de toekomst hadden twee Zweden bedacht. En het was afgelopen met melk en fruitsap in flessen. Zijn zaak en zijn hart begaven het. Nu ligt hij spelbreker te wezen tussen hen. Zij die daar in elkaars ogen keken en zagen dat het goed was. Die elkaars hart hoorden tikken. Tot ze alleen hun dikke hoorapparaat nog zagen als ze hun dikke bokaalglazen met de wind voelden tikken op hun dikke neuzen die in tegenovergestelde richting stonden. In melkwitte letters staan hun namen nu geschreven in dikke basalt. En tussen hen in met gouden grote dikke krullen die van een melkboer die zijn tijd had gehad. De koeien stonden werkloos in de wei. Sojabonen moest het nieuwe stadsvolk hebben. En tofu en glutenvrij brood. De molenaar verbleekte op een oude prentbriefkaart. De oude tijd zou verhuizen naar filmarchieven. Zelfs de bibliotheken deden hun beeldenstorm met letters en woorden. Digitalisering. Computerisering. Online. Lenen en ontlenen zonder stof of zorgen. De oude bank verdween. Versleten en niet vervangen. Alleen de Leie bleef meanderen zoals voorheen. Ze keek alleen in de bocht de andere kant op. Weer drie knipogen de oude rivier verder de stad in begeleiden. Een mist stak op. Het werd weer avond.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Hoe lang was het geleden?

Hoe lang was het geleden? Niemand zou het weten. Hoe lang had het geduurd voor ze elkaar zagen? Ze konden niet helder denken, alleen vragen. Was het een herfstdag, lente of in mei? Dat ze daar zaten, een bankje aan de Leie. Ze keken elkaar aan. Ze waren dezelfde en toch anders. Anders dan voorheen. De nieuwe oude kennismaking. Een gebaar, een streling, een gewaarwording. Veel te lang had het geduurd. Zoveel water door de Leie. De boten van voorheen waren reeds versleten. Van een ‘goede behouden vaart’ naar ‘uit de vaart’. Ze vluchtten niet langer in het verleden.   De nieuwe tijd sloot oude wonden en bracht leed en nieuwe wonden. Een andere tijd met een oude piano. Een piano die niet gestemd moest worden. Voor stemming was geen tijd. En hun oren waren reeds jaren versleten. Versleten, maar het bleven oren. Lang, uitgerokken, verweerd door tijd en jaren. Ze hoorden elkaars glimlach en ze zagen het schuren van eikenbladeren over de weg van het leven. Horen werd zien en zien werd horen. Dat schijnt zo te horen. Er waren niet langer beperkingen. Er waren niet langer aparte zintuigen. Ze waren één geworden met de houten bank. Verweerd door weer en wind.   De groene verf afgebladerd. Het hout gebarsten zoals een barstend hoofd na een avondje te veel gaan stappen. De oude zitbank had zichzelf verzopen in het grijze water van de Leie. Het riet verborg niet langer de vogels die voor schaamte waren weggedoken. Het riet gaf het op. De zwaarste storm had het doorstaan, maar de maandenlange regen verrotte de boel tot in de holte van de stengel. De houten bank was de schaduw van de dinsdag- en donderdagmiddagen en fleurde alleen op zondagochtend nog op. De week werd korter. Het oudere koppel bleef langer weg. Tot alleen hun namen waren te lezen op het kerkhof aan de andere kant van de Leie.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Zoektocht naar rust

Het trachten, het zoeken, het verlangen. Het hopen te vinden van de rust, de stilstaande fase in een dagelijkse wedstrijd, een ratrace, een race tegen de tijd. Het verlangen en het zoeken naar een quasi onbestaande tijdelijke toestand om deze eeuwig te laten duren. De rust zo ver weg, zo ver van hier en zo schraal en bitter weinig aanwezig. Gestoord, verstoord worden door de verstoorders, hen die drukte, lawaai en onrust kwistig uitdelen als hing hun leven ervan af. De druk van de dagen, weken en maanden vooruit vol plannen, volle agenda’s, sociale verplichtingen, ontmoetingen, afspraken, noodzakelijkheden, drukten in ons bestaan. Cijfers van uren, cijfers van minuten, cijfers van dagen, weken, maanden. Een rat race met mensen, bezige bijen omdat het moet, omdat we er onszelf toe verplichten. De wanhopige zoektocht naar stilte, rust, bezinning, verandering, stabiliteit. Rust. Het gezoem van bezige bijen, van slierten auto’s, tractoren, vrachtwagens, die alsmaar diepere putten maken in de wegen en het landschap. De rubberen banden die zich kapot verslijten aan het asfalt, betonnen straten en kiezelwegen. Het schuren tot het bot. Het gekreun en gezoem tot kilometers ver. Autoloze, autoluwe dagen. Een zegen voor mens en machine. De zondagse rustdag. De zondag wordt uitgesteld tot de volgende vakantie. De volgende vakantie verbleekt voor een nieuwe vlucht uit de dagelijkse beslommeringen. Het uitkijken naar verlof, pensioen en rust om als het zover is opnieuw deze momenten weer bomvol te boeken met taken, opdrachten, uitstappen, verkenningen, studies, verplichtingen, … De hunker naar rust, de hunker naar actief bezig zijn, nuttig zijn voor onszelf en anderen, de maatschappij. Bezig zijn, druk zijn. Wanneer mag Doornroosje weer gaan slapen? De boze wolf weer boos zijn? Roodkapje weer gewoon door het (Haller)bos wandelen? Zonder dit op Twitter of Facebook te moeten posten? Omdat iedereen het doet en we er ons toe verplicht voelen. De asociale maatschappij die gemaakt sociaal wil doen. Alleen als iedereen het kan zien. Alleen dan. Ik leef als ik twitter. Ik leef als ik facebook. Maar ik heb geen flauw idee wie de buurman is, de man of vrouw in de trein, in de winkel, naast ons. We zijn doof (dood?) als het geen likes oplevert. We weten niet meer wat we posten. Facebook vertelt het ons wel een jaar later. Druk doen, druk bezig zijn, de tijd, ons leven verder doen of verdoen, nuttig of nutteloos bezig zijn omdat het moet. Omdat ze willen dat we het allen zo doen? https://autismestorm.home.blog  

Autisme Storm
0 0

PDD-NOS bij volwassenen

Wat  is autisme?   Autisme is een aangeboren kenmerk dat zich op verschillende manieren en in diverse schakeringen kan uiten. Elke mens is anders, dus ook iedere autist verwerkt de gedachtenstorm in zijn hoofd op een andere wijze. Zo zal de ene autist zich in stilte afzonderen met zijn favoriete bezigheid zonder veel contact met anderen te maken en zal een andere autist net meer dan anderen babbelen en erg sociaal zijn. De gedachtenstorm bij autisten maakt het voor hen moeilijk om hoofd- en bijzaken van elkaar te scheiden wat niet-autisten veel vlotter kunnen. Er is een voortdurende prikkeling van beelden, geluiden, smaken, geuren en aanrakingen die gelijktijdig en in zelfde belangrijkheid op hen afkomt. Deze constante informatiestroom trachten te filteren in belangrijke en niet belangrijke zaken kost autisten veel tijd en energie. Als het hoofd van iemand met autisme vol raakt met al deze informatie kan zich dat uiten tot het volledig afzonderen in de eigen leefwereld ver van een wereld die veel te druk voor hen is. Of het kan ook leiden tot woede uitbarstingen naar hun vertrouwenskring omdat ze zich onbegrepen voelen. De partner en familie krijgen het dan zwaar te verduren omdat de autist in oorlog is met de drukke buitenwereld met constante prikkelingen, nieuwe situaties en een lawine aan informatie.   Hoe om te gaan met autisten?   Om het leven privé, op school of op kantoor met iemand met autisme draaglijk te maken voor zowel de betrokkene als zijn omgeving zijn er belangrijke tips. Enkele raadgevingen hoe om te gaan met een autist zijn te lezen op de webstek http://www.symptomen-autisme.nl: Geef me bedenktijd als je iets zegt of vraagt. Als ik boos ben kan dat komen omdat mijn hoofd erg vol zit. Laat mij dan maar eventjes. Alleen zijn helpt mij echt. Een vast plekje vind ik fijn. Bijvoorbeeld aan tafel, in de kring op school of op de bank. Gebruik liever geen sarcasme. Dat vind ik lastig te begrijpen. Vertel altijd wat ik WEL mag doen.  Raak mij liever niet onverwachts aan. Wachten of niks doen vind ik moeilijk. Kan je me helpen mijn tijd in te vullen?  Ik vind het heel fijn als je aan mij uitlegt wat er om mij heen gebeurt. Ik vind het soms moeilijk om jou gevoelens aan te voelen. Als je het voor mij verwoordt, snap ik hoe jij je voelt. Praat met een rustige stem, praat langzaam en met korte zinnen. Vertel mij altijd van tevoren wat er gaat gebeuren. Ik hou niet zo van onverwachte gebeurtenissen. Verwacht niet van me dat ik je in de ogen aankijk. Ik ben dan snel afgeleid. Ik kan misschien beter luisteren als ik ergens anders naar mag kijken. Wil je mijn aandacht? Kijk wat ik aan het doen ben en sluit daar eerst bij aan.   Autismespectrumstoornis (ASS)   Mensen met een autismespectrumstoornis (ASS) kunnen zich bijzonder moeilijk inleven in de gedachten, gevoelens en bedoelingen van anderen. Dit zorgt voor moeilijkheden in de sociale interactie en communicatie.   De gewone manier van interactie en communicatie met de omgeving door oogcontact, gebaren, lichaamshouding en gelaatsuitdrukkingen gaan een autist volledig voorbij. Spontane communicatie aangepast aan elke situatie apart vorm vaak een grote belemmering.   Een niet voorziene aanraking of knuffel kan een autist flink uit zijn lood doen slaan. Door de constante gedachtenstroom en prikkelingen concentreren autisten zich op zaken die voor hen tastbaar en zichtbaar zijn. Vooruitdenken en plannen is hen dan ook vreemd. Ze plukken de dag zoals die komt. Ze zullen wel zien wat op hen afkomt en houden zich strikt aan vaste routines, werkmethodes en gewoonten. Op die manier trachten ze de buitenwereld op een afstand te houden.   Wanneer zich onverwachte, niet voorziene gebeurtenissen aandienen die de dagelijkse routine doorbreken zal dit zorgen voor een paniekreactie. De eigen leefwereld, de veilige cocoon, wordt door de boze buitenwereld aangevallen en alle structuur en regelmaat verdwijnt.   Een nieuwe werkomgeving, een familiefeest, de renovatie van de woning of aankomen op een onbekende vakantiebestemming. Het kost autisten bijzonder veel energie en tijd om daar de eigen weg te vinden. Het wegvluchten naar een rustig plaatsje of totale ontreddering met soms woede aanvallen zijn hun manier om om te gaan met het onbekende. Voor de omgeving is dit moeilijk te begrijpen want zij verheugen zich op een feestje, een nieuwe keuken of meteen op vakantie alles gaan verkennen. Voor een autist zijn zulke veranderingen die alle stabiliteit en regelmaat aanvallen een nachtmerrie. Krijgen zij zo al een tsunami aan prikkels te verwerken, dan komen daar opeens nieuwe kleuren, geuren, vormen en allerlei onbekende gewaarwordingen bij.   De regelmaat uit zich in het repetitief karakter van gewoonten en gedragingen en het zich focussen op een bepaalde interesse. Er zijn autisten die uren kunnen gamen of lezen of eenzelfde hobby beoefenen. De algemene interesse kan zich focussen op één onderwerp dat alle aandacht en vrije tijd opslorpt. Ze kunnen je alles vertellen over een bepaald onderwerp en blijven zoeken om er zoveel mogelijk over te weet te komen. Of ze zijn een kanjer in de routinejob waarbij ze dagelijks telkens dezelfde handelingen met de grootste precisie uitvoeren. Polyvalente taken en wisselende werkinstructies zullen een autist snel uit balans brengen omdat er dan te veel prikkels binnenkomen om te verwerken. Problemen op school en op het werk kunnen het gevolg zijn als de gedachtenstorm te veel prikkels te verwerken krijgt.   Soorten van autisme   Er zijn verschillende soorten van autisme waarbij de afwezigheid van spontane sociale interacties, inlevingsvermogen en vlotte communicatie kenmerkend zijn. Daarnaast zijn er specifiek aan de soort van autisme verbonden eigenschappen.   Klassiek autisme: Achterstand in of het totaal ontbreken van de ontwikkeling van de gesproken taal.  Fladderen of draaibewegingen maken met de vingers of de handen. Het syndroom van Rett: Enkel meisjes kunnen deze vorm van autisme krijgen. Op de leeftijd van 6 of 18 maanden volgt een periode van vertraagde ontwikkeling of stilstand. Nadien volgt achteruitgang. Door eigen symptomen zoals een geestelijke achterstand, communicatie problemen en een onveranderlijke motoriek kan men een diagnose stellen. Het syndroom van Asperger: Sociaal onbevangen: waarheidsgetrouwe en pijnlijke opmerkingen tegenover minder gekende personen zijn hen eigen. Vooral verbaal doen ze het goed. Interesses, routines en rituelen zijn vaak van een ander niveau dan leeftijdsgenoten. Gelaatsuitdrukkingen, gebaren en mimiek zijn erg beperkt. Grote grove bewegingen die men maakt met de grote lichaamsdelen verlopen vaak niet vlot. Dit kan men zien bij bijvoorbeeld lopen of zwemmen. PDD-NOS (pervasive development disorder of pervasive ontwikkelingsstoornis, niet anders omschreven) Verkiest om veel alleen of op zichzelf te zijn. Deelt weinig met anderen. Neemt alles heel letterlijk op taalgebied. Goedgelovig. Moeite om van de ene op de andere activiteit over te schakelen. Overgevoelig voor prikkels. Let erg op details. Raakt in paniek bij kleine veranderingen in de omgeving. Vaste rituelen en gewoontes. Vaak bijzondere interesse in één bepaald onderwerp waarin men helemaal kan opgaan. Geen taalachterstand. Active but odd (Actief maar bizar): Gaat spontaan verbaal in contact met zijn omgeving. Vanuit zijn eigen beleving en bizarre interesses gebeurt dit echter op een naïeve en soms storende manier. Wederkerigheid en interactie ontbreekt. Afhankelijk van vertrouwensfiguren zoals symbolische relatie met de moeder Verbeelding aanwezig, maar gestoord. Intelligent, maar zwakke motorische coördinatie Geen angstcontrole, angsten. Meervoudig complexe ontwikkelingsstoornis (MCDD of multiple-complex developmental disorder): Problemen met emotie en affect. Vaak angstig of gespannen met paniekaanvallen. Denkstoornissen: problemen om werkelijkheid en fantasie te onderscheiden. Chaotisch en dwangmatig Savantsyndroom: Bijzondere geestelijke vermogen op één kenmerkend terrein Vaak kunnen deze mensen razendsnel ingewikkelde berekeningen in hun hoofd uitwerken. Zo kunnen ze bijvoorbeeld van elke willekeurige datum zeggen op welke dag van de week deze viel of zonder fouten muziekpartituren naspelen.   Prikkels in het hoofd   Mensen met PDD-NOS zien en ervaren de wereld anders dan niet-autisten. Door de voortdurende toevloed van allerlei prikkels die ze in hun hoofd moeten verwerken raken ze snel oververmoeid. Wanneer ze deze vermoeidheid miskennen of er tegen in opstand komen riskeren ze een rode lijn te overschrijden. Totale uitputting die dagen kan aanslepen of plotselinge woede aanvallen zijn dan het resultaat. De grote verwachtingen naar goede schoolresultaten kunnen door pubers met autisme vaak niet worden ingewilligd. Ze worstelen met hun puberteit en daarnaast voortdurend  nieuwe leerstof, wisselende leerkrachten en klaslokalen.    Vijf dagen na elkaar op de schoolbanken is een marteling. Laat staan dan nog lessen en huistaken voor hun overgeprikkeld hoofd. Vaak loopt het dan ook mis tijdens de puberjaren. Hevige emoties, conflicten en onhandelbaar gedrag of net het totaal in zichzelf keren en afzonderen van de altijd te drukke buitenwereld. En alle aandacht voor een bepaalde hobby of activiteit.   Feestdagen uit den boze   Kerstmis, Nieuwjaar, Pasen, Pinksteren,… Het burgerlijk jaar zit vol met feestdagen, brugdagen en extra verlof.   Iemand met PDD-NOS registreert werk- en feestdagen zoal een computer een binair systeem. Vijf dagen werken, twee dagen thuis. Of werk, werk, thuis, werk, werk, thuis, thuis voor wie bijvoorbeeld deeltijds werk. Wanneer aan die regelmaat een wijziging optreedt, raakt iemand met PDD-NOS totaal uit balans. Een feestdag op donderdag en een vrije brugdag op vrijdag met nog twee vrije dagen van het weekend krijgt zo iemand niet verwerkt. De paniek slaat toe op zaterdag, want het werk roept volgens de gekende regelmaat. De autist voelt zich onrustig, onnuttig en uitgeput om die werkprikkels te onderdrukken tijdens de extra twee dagen vrij. Hij vraagt zich constant af welke dag het is tijdens het lange vrije weekend en verlangt naar duidelijkheid en het door hem vertrouwde binair systeem zonder afwijkingen.   Om de vele prikkels die men krijgt tijdens de dag te verwerken moedigt het onderwijs in Vlaanderen aan om autisten een dag in de week thuis les te geven. De vele verplaatsingen tussen klaslokalen en elke uur een totaal andere materie van een andere leerkracht zijn geen lachertje als elk detail gelijktijdig op je afkomt.   Terwijl jij de hoofdzaak zoekt, zit de leerkracht al vier zinnen verder. Een autist lijkt voor de buitenwereld dan ook een luie en ongeïnteresseerde leerling op school. Niets is minder waar. Vaak is een autist bijzonder goed in één welbepaald vak waar al zijn interesse naar uit gaat en moet hij of zij hard knokken om mee te kunnen met de andere vakken door de vele prikkels die hij constant krijgt in zijn denkwereld.   Een weekplanning met duidelijke rustmomenten en aandacht voor de persoonlijke interesses is onontbeerlijk. Wanneer er extra vrije dagen zijn moet de autist een leidraad hebben, hoe die dag er kan uitzien. Dit geldt zowel voor adolescenten als volwassenen. Zonder structuur komt er nooit rust in een gezin met iemand met autistische kenmerken. Alle nuttige informatie dient dag na dag voor elk gezinslid in een tabel worden weergegeven. Ook taken, rustmomenten en tijd voor hobby’s en eventueel wat de pot schaft. Het is ook belangrijk dat zulke planning elke week goed wordt besproken en bekeken zodat duidelijk is wat iedereen kan verwachten.   Ook moet men voorzien dat iemand met PDD-NOS regelmatig zijn hoofd kan leegmaken. Voor de ene is dat een wandeling of fietstocht. Voor iemand anders kan dit lezen of gamen zijn. Dieren kunnen ook therapeutisch werken om gevoelens die moeilijk naar medemensen uitgaan via een knuffel of stoeipartij met een hond of ander dier te uiten. Paarden blijken vaak ook geschikt om autisten tot rust te brengen. Natuurlijk moet men rekening houden met angsten en allergieën en de persoonlijke interesses van elkeen. Geen twee mensen zijn gelijk en ook geen twee mensen met PDD-NOS.   Relaties en autisme   Veel handboeken werpen op dat relaties met een autist gedoemd zijn te mislukken. Het is inderdaad een moeilijke combinatie. Een relatie kost immers veel tijd en energie. Er zijn tal van keuzes die gemaakt moeten worden en iemand met PDD-NOS of een andere vorm van autisme voelt zich een speelbal in een razend drukke wereld vol activiteiten,  huiselijke beslommeringen en sociale contacten. Het liefst van al trekt men zich terug in de eigen leefwereld. Met een goed afgebakende planning waarin duidelijk wordt omschreven wat van hem verwacht wordt. Wanneer, hoe en met wie men afspreekt. Welke huishoudelijke taken op welk ogenblik dienen gedaan te worden. En voldoende ruimte voor een eigen inbreng, eigen interesses en een veilige plek waar men zich kan terugtrekken wanneer de wereld rondom hen te druk wordt.   Een lat-relatie, een eigen werk- en hobby kamer, een weekend in rust om het hoofd regelmatig leeg te maken. Het is moeilijk te begrijpen voor wie niet kan doordringen in het hoofd en de drukke wereld van zijn partner. Wil jij zoveel mogelijk bij je liefste zijn, wil je partner zich terugtrekken in zijn eentje op regelmatige tijdstippen.   Onverwachts langsgaan bij je geliefde of niet gepland bezoek zijn een nachtmerrie. De planning moet duidelijk weergegeven wat men die dag kan verwachten. Wat is de inbreng van elkeen? Om welk uur begint en eindigt de activiteit? Waar moet men naartoe en met wie? Is er mogelijkheid om een kalmere stek op te zoeken wanneer het te druk wordt of aan te geven dat het hoofd vol zit en men verlangt naar de vertrouwde omgeving.   Sociale activiteiten zijn vaak een marteling. Ze moeten tijdig gepland,  duidelijk omschreven en met wederzijdse instemming plaatsvinden. Vaak is een theater bezoek na een drukke werkdag geen ideale ontspanning. Dat plan je beter op een vrije dag. Net als een ontmoeting met vrienden of boodschappen doen in een drukke supermarkt.   Boodschappen doen. Eenvoudig voor jou, een heksenketel voor je partner. Al die artikelen, kleuren, vormen, afmetingen en tekst boodschappen meter na meter. Ik moet yoghurt hebben, maar er zijn veertig verschillende soorten. En hoe zijn die gerangschikt? Volgens kleur, prijs, naam, inhoud? Welke moet ik nemen en zijn er in reclame of niet?   Uiteindelijk kies je best telkens hetzelfde merk. En maak je een lijstje met producten die je zeker niet mag vergeten. Vergeet een autist een boodschap, dan koopt hij erna beslist een driedubbele portie om een nieuwe zoektocht te vermijden.   Een supermarkt is een gekkenhuis. Al die doosjes en blikjes, rayon na rayon. Kleuren, vormen, product namen. Om het nog niet te hebben over het constante geroezemoes van winkelende klanten, het meisje van de supermarkt dat aangeeft waar een product staat aan een klant een rayon verder, de audio boodschappen, het knarsende wieltje van de winkelkar, het licht van boven, de zoemende airco en koelkasten,  de joelende kinderen die snoep willen,  de piepende barcode scanner,  de geur en kleuren van het fruit, de geur van het kuisproduct, enz.   En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is,  worden producten vaak van plaats veranderd in een supermarkt. Of heb je zoveel keuzes dat de paniek toeslaat. Boodschappen doen in de daluren, een boodschappenlijstje en de vertrouwde omgeving van de gekende winkel zijn beslist aan te raden.   Zoals je best je partner laat weten wie er komt op een familiefeest of sociale verplichting. Zodat deze een idee heeft van het aantal aanwezigen en voor hem bekende ankerpunten. Belast je partner niet met overbodige details, maar breng de boodschap duidelijk en kort over en controleer of alles begrepen werd. Ga het ook niet doordrukken dat je partner erbij dient te zijn op elke sociale activiteit, maar geef hem de keuze. Een feestje op de avondschool, de opening van een nieuwe tentoonstelling in een galerij een winkelcentrum lijken jou verschrikkelijk fijn. Maar je partner piekert daar misschien nachten over hoe hij aan zulke activiteiten kan ontsnappen. Geef dan ook voldoende ruimte en mogelijkheden om zich terug te trekken naar de vertrouwde omgeving. Als je partner een avond in zijn eentje wil lezen, gamen, modeltreinen bouwen of eender wat, geef dan die mogelijkheid.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
4912 2

Het klimaat: nieuwe aandacht voor een oud probleem

Het Bryce Canyon nationaal park in het zuidwesten van de Amerikaanse staat Utah is de moeite waard van het bezoeken. Het park bestaat uit “Hoodoo’s” wat een geologisch verschijnsel is. Het lijkt het meest op een totempaal en bestaat uit een hard deel (aan de bovenkant) en een zacht deel. Het harde deel beschermd het zachte deel tegen erosie. Mineralen binnen het gesteente zorgen voor een variatie aan kleuren. Bryce Canyon is ontstaan omdat smeltende sneeuw in de spleten van de rotsformatie is gelopen. Gedurende de nachts bevriest dit smelt water weer en zet daarmee uit en maakt dus de spleet groter. Daarnaast wordt de vorm van de hoodoo’s ook bepaald door (zure) regen die tegen de zachte delen aan slaat. Dit is een continu proces en daarom verdwijnt het park ook langzaam. Foto: Pascal op Flickr.com   Zure regen   Wat men nu ‘het klimaat’ en ‘de opwarming van de aarde’ heet, was twintig jaar geleden het probleem van ‘de zure regen’. Maar opeens leek dat probleem van de ‘zure regen’ te zijn ondergesneeuwd door andere problemen en hadden actiegroepen, wetenschappers en de media geen aandacht meer voor die ‘zure regen’. (Lees hier meer over het probleem van de ‘zure regen’).   Smelten van ijskappen en moessonregens   Het probleem van de opwarming van de aarde werd mij bekend in Pakistan. Toen ik daar in 2009 en 2010 op reis was, vertelde mij over de enorme hoeveelheid smeltwater van de toppen van de Himalaya die de rivieren tot recordhoogten deed stijgen. Door aardverschuivingen dreigde in 2010 ook een gigantisch meer over te lopen. Maar het werd nog erger. Het seizoen van de moessonregen vanaf eind juli, begin augustus,werd heviger dan voordien. Met als gevolg dat ruim 2.000 Pakistanen om het leven kwamen en miljoenen mensen dakloos raakten. In totaal werden circa 14 miljoen mensen getroffen door het noodweer. Voor vier miljoen Pakistanen waren er voedseltekorten doordat grote aantallen gewassen vernield waren door het wassende water.   In Mingora, de grootste stad met 600.000 inwoners in het district Swat in de vallei van de gelijknamige rivier in de provincie Khyber Pakhtunkhwa in Pakistan, overstroomde ’s nachts het meer boven een dorp. In het hotel – waar ik drie weken voordien verbleef – en het hele dorp onderaan het meer vond iedereen de dood. 800 mensenlevens weggevaagd door de moessonregen.   Klimaatopwarming   De ogen van de wereldbevolking gingen open dat het menens was met de klimaatopwarming en miljoenen mensen in Azië met overstromingen, dood en honger worden bedreigd door het stijgende smeltwater van ijstoppen die alsmaar sneller smelten en alsmaar extremere moesson regenperiodes. Dit terwijl in grote delen van Azië de temperatuur in de zomer oploopt tot vijftig graden in de schaduw.   Zuid-Aziatische overstromingen   Van juli tot september 2017 vonden grootschalige overstromingen plaats door overvloedige moessonregens in Bangladesh, India, Nepal en Pakistan. Ongeveer 1.300 mensen kwamen tussen juli en september om het leven en 45 miljoen mensen werden getroffen door de overstromingen, waarvan 16 miljoen kinderen aldus UNICEF.   Een nieuwe kijk op een oud zeer 3 september 2002 – Het was een tijd dat we nog brieven met de hand schreven als onze typemachine van Scheidegger het liet afweten. De Belgische post bracht de brieven nog ’s anderendaags bij de mensen. Inmiddels mag je blij zijn in België als je brief drie dagen later bij de geadresseerde aankomt en staan dagelijkse postrondes zwaar ter discussie nu alles en iedereen mailt, documenten inscant en kan raadplegen op speciale websites en in clouds.   Het volgende schreef een pennenvriend, oud-cipier Willem De Bont uit Vosselaar, mij op 3 september 2002:   “Wetenschappers zijn het altijd met elkaar oneens. De stijging van de temperatuur doet de ijskappen aan de polen smelten. Om maar te zwijgen van de bergen, waar op een bepaalde hoogte, veel sneeuw en ijs aanwezig is.”   “De zware en chemische industrie en de uitlaatgassen van auto’s en vliegtuigen zijn voor ons milieu schadelijk. Amerika, Japan, Rusland en de derde wereld landen zijn de grootste vervuilers.”   “Het is ergens normaal dat de oceanen en rivieren trager opwarmen dan de lucht en het land.”   Overstromingen in Europa en China   “Maar wat moeten we denken over de overstromingen in België, Tsjechië, Duitsland, Oostenrijk, China, enz. Op 23 augustus 2002 werd op de (toenmalige) BRT 1, getoond en gezegd, dat als het water in een Chinees meer zou blijven stijgen ‘tien miljoen mensen hun huis en alles moeten achterlaten’. De grond, waar rijst en andere groenten worden verbouwd, is dan voor lange tijd onbruikbaar om gewassen te kweken. Dat zou voor China een grote ramp zijn. Een waarschuwing van Moeder Natuur aan de mensen zelf anno 2002.”   De volgende decennia zullen minstens 800 miljoen Chinezen van de ‘arme bevolkingsklasse’ een overstap maken naar de ‘rijke middenklasse’. Dat betekend dus tegen 2050 bijna een miljard mensen erbij die ook een eigen auto, gsm, laptop, Franse wijn, Franse kazen, Nieuw-Zeelandse kiwi’s en Belgische chocolade willen hebben. Wat daarvan de gevolgen gaan zijn voor het milieu zal veel verstrekkender zijn dan enig iemand zich nu kan voorstellen. Hoeveel brandstof, fossiele en andere, en speciale ertsen zijn daarvoor nodig om al die laptops en elektronica te maken voor bijna een miljard gemiddeld rijke mensen extra. China koopt – in een hedendaagse rooftocht – nu reeds, als nieuwe kolonisator, alle ertsmijnen op in heel het werelddeel Afrika. In ruil komen grootschalige infrastructuurwerken om deze ertsen zo snel mogelijk van de Afrikaanse mijnen, waar alleen daar componenten voor elektrische batterijen, laptops en GSM’s voorradig zijn, naar het land van de rijzende zon te sturen. Hele wijnstreken en graanschuren in Frankrijk worden door China momenteel opgekocht – en krijgen een nieuwe naam – om straks in die mega-behoeften van de Chinese middenklasse te voorzien.   Standbeelden aangetast door de zure regen in Terborg. Terborg is een kleine stad en voormalige gemeente in de Achterhoek die deel uitmaakt van de gemeente Oude IJsselstreek, in de Nederlandse provincie Gelderland. Terborg telde begin 2008 4.529 inwoners. Foto: Pim Geerts. In de jaren 1990 tot rond de jaarwisseling waren er wetenschappers die verketterd werden toen ze schreven dat de zeespiegel over de gehele aarde met vier tot zes meter zou stijgen. In kranten in die periode verschenen artikelen over de pollutie en het smelten van beide polen. Ministeriële instanties deden ook toen weinig moeite om te reageren op onheilsberichten.   Willem De Bont: “De temperatuur op aarde stijgt overal, dankzij de vervuiling van de aarde, de lucht en het water. De resultaten zien we nu, met de overstromingen, die in vele landen grote schade aanrichten. En wie zal dat weer ‘mogen betalen’?”   “Door de verschuiving van de luchtmassa’s rukken de cyclonen op naar andere landen, vergezeld van overvloedige regenbuien, die overstromingen veroorzaken. Het resultaat: het ijs op aarde smelt nog vlugger.”   “Neem China als voorbeeld: als de dijk van een bepaald meer, de druk van het water niet kan weerstaan, zijn tien miljoen mensen dakloos en de landbouwgrond is helemaal naar de knoppen.”   “Misschien wordt de Noordelijke IJszee wel ijsvrij. Dat zou voor de scheepvaart goed nieuws zijn. Dat er nog maar 2 procent kans is dat er in de winter een Elfstedentocht in Nederland komt, is dan weer de keerzijde van de medaille.”   “De gletsjers in de bergen, zoals Zwitserland, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk, enz. verdwijnen en dat wordt weer water dat op zijn beurt overstromingen teweeg brengt. Het is een vicieuze cirkel, waaruit wel of niet een ontsnapping mogelijk is.”   “Al deze gevolgen van het broeikaseffect zijn een reden tot ongerustheid. Op 24 augustus 2002 was Pukkelkop of Pukkelpop bijna verdronken. Als de regen die middag zou blijven vallen, zouden de kampeerders naar een andere plaats moeten uitzien om hun tent op te zetten. Misschien hadden ze ’s nachts natte voeten en dito handen gehad.”   “In wat voor een tijd leven we nu eigenlijk? Overstromingen in België en op minstens twaalf plaatsen in andere landen in Europa, China, enz. Waar komt nu plots al die regen vandaan? De wetenschappers zullen zeggen dat dit niets te maken heeft met het broeikaseffect en het opwarmen van de aarde. Vergeet a.u.b. niet dat wetenschappers betaald worden door rijke mensen. Als deze personen zeggen: ‘ontken de overstromingen door de pollutie, het opwarmen van de aarde en het broeikaseffect’, zullen de geleerden dat doen. Het is zoals prostitué die bepaalde handelingen verricht en zo in haar levensonderhoud voorziet.”   https://autismestorm.home.blog    

Autisme Storm
37 0

Orkaan van het leven

Een orkaan van moleculen zweeft rond Kleine partikels hoog boven in de lucht Met een verschroeiende niets aflatende snelheid Och zo klein, och zo snel, bliksemsnel Twee atomen, punten, stippen in het helal Eeuwig blijvend, eeuwig voort bewegend Een snelheid, een intensiteit, een kracht nooit gezien Piepkleine delen die zweven in de stroom van een fluitketel, energie opwekkend, drijvend, vliegend, storm en orkaan, snelheid Verder dan wij kunnen zien met camera’s en telescopen Meer licht, meer power, meer kracht dan wij in mensentaal kunnen benoemen Het helal miljarden keren groter dan wij ooit dachten Duizend Columbussen nodig om het te ontdekken… ooit Zo enorm, zo ledig en zo vol Leeg en vol tegelijk Zwart, kleurloos en regenboog kleuren tegelijk Jij mens kan niets zien Hij God kan alleen zien Bestuurder van mens en natuur Partikels, stofjes in het helal Met de afstandsbediening voor miljarden drones Foto: Tallawah75 op Flickr.com Nee, het leven is niet eindig Het begint pas als wij denken dat het stopt Als de mens denkt dat het vijf voor twaalf is, is het nog maar de eerste minuut van de nieuwe dag We hebben nog niets gezien Het is nog volstrekt donker en nacht Het blauwe uur moet nog komen Het is nog maar net naar bed gegaan De schakering, overgang tussen dag en nacht of nacht en dag beter gezegd Eén minuut na middernacht is het Niet vijf voor twaalf Als wij denken dat we dood gaan, dan het einde nabij is, dat het afgelopen is, dat we onze keukelaar gaan zetten, zijn we nog primatuurtjes Het leven begint pas als wij denken dat er geen leven meer is Als we het einde denken te zien, is het nog wachten op het licht na de tunnel Als alles donker wordt, is het maar een slaap Als alles tot rust komt, is het maar een pauze Een knop ‘on hold’ Even uitademen De stilte van één mini-seconde En nog één Als alles stil en donker wordt, als alles dood lijkt, is het een stilstaand beeld op de tv, de winterslaap van fauna, flora, een beer, de bloem, de boom, onszelf Foto: Katyefamy op Flickr.com Onze winterslaap gaat tot het kleinste partikel, het kleinste atoom, de kleinste cel van ons lichaam De kern van onszelf, ons bestaan Het lichaam is ons omhulsel Zoals chichorei, een ajuin, alles verwelkt, alle schillen bevatten de kern van ons bestaan, ons wezen Het karma vervat in de ziel De pose tot de pauze En na elke pauze het atoom dat onze ziel bevat en dat opnieuw uitgroeit tot een nieuw karma, een nieuw bestaan Als we ons ontdoen van alle schillen, vervellen we telkens tot het ene atoom dat meer licht geeft dan alle sterren samen Dat meer energie en kracht bevat dan de zwaarste atoombom of vulkaanuitbarsting Uit het niets zal alles ontstaan Opnieuw en opnieuw Elke atoom zal opnieuw zijn karma opbouwen Als een lege batterij in het stopcontact opnieuw tot leven komt Er is geen einde aan het leven De dood is enkel de transitie, de pauzeknop naar een ander leven De trein die even stil staat En toch weer verder bolt naar een nieuwe halte Een nieuw landschap verkent en ontdekt en over de sporen weer tot leven komt De sporen liggen er De wissels van voordien bepalen onze volgende bestemming Ons doel, onze reis We sporen naar een nieuw leven, naar een nieuwe toekomst Een nieuw karma verwelkomt ons Hoe de partikels zweefden en quasi tot stilstand kwamen bepaalt de volgende beweging, vlucht, storm, orkaan in ons bestaan Nooit meer hetzelfde als voorheen, het verleden, als de rugzak, de bagage om mee te nemen op een nieuwe reisweg Een nieuwe route in ons bestaan Als niets zijn wij gekomen en als niets zullen wij ook verder gaan Ons bestaan BIJ-STAAN Iemand staat ons bij Een éne God figuur Geen mens, heel anders   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Het gemis van de woestijn

Ik mis de woestijn. Elkaar verstrengelende wurgende planten. Wat moet ik ermee? Ik mag er toch niets mee doen. Rommel en rotzooi. Grijpend naar elke vierkante centimeter lucht. Als kolonisten de binnenkoer bezetten als een gebetonneerde settlement. Elkaar verslindend. Groene vampieren van de dag. Muur en schutting, ruimte, breedte en hoogte opetend. Als groene koekiemonsters. Ik mis de woestijn. Alleen zijn en eenzaamheid. Het gewone geluk gekleefd als een stabiele trilling in een landschap van steppe en woestijnduinen. Naar ongezuiverde kerosine ruikende highways van Amman tot Petra. Een landschap van verdorde twijgen, autobanden, autowrakken en verlate wegrestaurants, autowerkplaatsen en théehuizen. Kilometers van stof en zand en rust in mijn hoofd. Het sociale koekiemonster eet al mijn weekends op. Ik hunker naar rust en stilte. Geen jojo die op en neer gaat. Geen storende mug op de slaapkamer. Een oneindig aantal sociale verplichtingen met een bord vol koetjes en kalfjes chocolade. Ik voel mij leeg van geest en vol van hoofd. Een marteling van vrijdagavond tot maandagmorgend. De uren aftellend dat het weekend eindelijk is afgelopen. Ik voel mij opgesloten en onnuttig in het weekend. Als een aap in een kooi. Ik mis de routine. Ik mis elk overzicht, elke controle, elke regelmaat. Het weekend doodt elke creativiteit, elke zin van ons bestaan. Ik wordt niet gelukkig van weekends. Het weekend duurt twee dagen te lang. Van nutteloos gekwebbel, gezucht, verplichtingen, gezeur en rommel. Ik moet mijn hoofd leegmaken van maandag tot vrijdag om het weekend te overleven. Het bomvolle weekend voelt leger dan leeg. Rondjes fietsen en de pedalen verliezen tot je ter plaatse blijft trappelen. De onrust, het altijd moeten, het altijd zijn, de noodzaak te leven – of is het langzaam sterven voor mij – breekt mijn hart en vult mijn hoofd met rommel. Overvolle weekends wurgen al mijn creativiteit, eigenheid, mijzelf, … Een marionet met handen en voeten gebonden. Bespeeld door anderen. Geleefd. Moe van geleefd te zijn. Doodmoe. Verlangen naar rust die maar niet wil komen. Een zoektocht naar een sprankeltje mijzelf zijn. Mij nuttig voelen. Niet meegesleept te worden in de heksenketel van rush, van vrijdagavond tot maandagochtend. Wurgende planten, versmorende agenda, keelgrijpende weekends. Ik haat het! Ze doden mijn eigen ik. Ik wil gelukkig zijn in het weekend. Blij zijn en voldaan zoals anderen. Ik mis mijn werk, mijn regelmaat, mijzelf. Ik herken mij niet meer in de spiegel. Het glas is dof en mat. Waar ben ik gebleven? Wanneer kan ik weer leven?   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Ooit was ik de snelste

Ooit was ik de snelste en ooit zal ik opnieuw de snelste zijn. Ooit was er een kracht groter dan dag en nacht. Dag en nacht zouden in het niets verdwijnen door deze kracht. Dag en nacht zijn uitvindsels van de mens. De mens in al zijn beperkingen en zorgen. Denkt alleen aan gisteren en morgen. Wie de grootste kracht kan voelen. Zal bereiken de allerhoogste doelen. Wie zal leven in heden tracht niet naar Eden. Ons aards’ bestaan is een doekje. Minder dan een letter in een oneindig boekje. Ons lichaam is een last. Gooi het weg, onnodig ballast. Alleen wie zijn lichaam kan verlaten. Die zijn karma zal optimaal baten. Sneller dan het licht en het geluid. Komt de ziel het aardse lichaam uit. Een kracht, geen atoombom kan dit aan. Een snelheid, alle hindernissen uit de baan. Een lichtflits, mooier dan de mooiste fee. Een bereik, geen afstanden tellen nog mee. Alles begint waar alles eindigt. Alles geneest waar alles pijnigt. Ziekte en pijn zijn alleen op aarde. Elders hebben zij geen enkele waarde. Wie de aarde kan loslaten heeft een oneindig aantal nazaten. Sneller dan het licht zal ik straks vliegen. Krachtiger dan een explosie mijn beperktheid verliezen. Een korrel in de woestijn zal mijn lot weer zijn. Kleiner dan klein en groter dan groot. Het mooiste lichaam heeft afgedaan. Slechts een schuilplaats van het aards’ bestaan. Komen zal ik opnieuw, komen zal ik altijd. Ontdekken en beleven, het lastdier en de vrijheid. Het leven heeft geen zin, als een ring heeft een begin. Veel zwaarder dan elk water is ons denken aan steeds later. Later is pas hier als drie is een vier. Waarom denken aan morgen, een stad van 1.001 zorgen? Wie leeft zijn eigen leven, bereikt de grootste zegen. Geniet, beleef vandaag. Morgen is te snel en gisteren was te traag.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Thuis, huis en werk

De moeilijke combinatie thuis, huis, werk en bureau voor een autist die structuur, planning en zekerheid nodig heeft… om nog maar te zwijgen over tele-werken.   Die collega zeurt weer over tele-werken. En ik wil helemaal niet tele-werken. Ik werk al genoeg in Brussel en mijn hoofd zit zo al vol genoeg rond al dat werk en nog een laptop van 2,5 kilogram op en weer, op en weer… meezeulen naar huis en weer naar het kantoor. En de laptop niet vergeten keer na keer telkens weer. Gezeul en getreur. Opstarten en afsluiten. Opstarten en afsluiten. Hulplijn niet thuis, maar ik wel thuis. Thuis werk. Thuiswerk. Werk is thuis? Nee, werken is weg. Ver weg in Brussel. Al druk genoeg in mijn hoofd. Ik wil rust in huis. Ik wil rust in mijn hoofd. Ik wil dat thuis gewoon ‘thuis’ wordt. Ik ben zo moe. Doodmoe. Iedereen die het altijd beter weet. Beter weet ‘voor mij’. Zo word ik ook niet gelukkig. Ik wil terug wat regelmaat. Duidelijk afgebakende blokken van tijd en duur. Ik voel mij zo alleen in die drukke, boze wereld om mij heen. Ik wil (terug) rust. Gewoon een hele dag kijken naar een kei, een muur. Geen 1.001 verplichtingen. Geen chaos van ‘never ending social stuff’. Iedereen heeft het altijd moeilijker dan ik en dan schreeuwen ze. Maar met hun geschreeuw maken ze het mij moeilijk. Moe. De dag duwt de nacht op de feiten. Zijn laatste uren zijn geteld. Die nacht dacht dat er geen einde aan zou komen. Zoals die zomer die begon in mei. Als een ring, een gouden cirkel zonder begin of einde. Eeuwigdurend spel van dag en nacht. Tevoorschijn en weer weg. Nooit dag in de nacht of nacht in de dag. Waarom deze week in het huis en geen thuis in het huis. Begrijpen ze dat niet? Niemand die het ziet. Een huis waar t-hee wordt gedronken wordt een t-huis. Een huis waar je werkt wordt een gevangenis. Een gemis…   https://autismestorm.home.blog  

Autisme Storm
8 0

Zwanger van stenen

De lucht is zwanger van zware stenen. Die drukken zich omlaag naar Moeder Aarde. Platte keiën als loodrechte muren. Loopgraven waarin de mens zich kan schuilen. Schuilen tegen de dagelijkse regen van zorgen, beslommeringen en problemen. De lucht is zwanger van keiën zo plat. Als licht- en donkergrijze vijgen, pladijzen. Opeen gestapeld als de vergeten muur van Berlijn. Hastings komt weder na 3.000 jaar afbraak. De geschiedenis als rode draad. Muren als verdediging, oorlogen en oproer, opstand en geweld, haat, racisme, welgesteld. Loopgraven van oorlog, loopgraven van adel. Kastelen en burchten zo hoog. Krak des Chevalier, miniversie in Gravensteen. Belforten, kerken en kathedralen. Monsters van pracht en praal. De vergeten rijke stinkerd in God’s portaal. Grafstenen in de zij- en middengang. Betonblokken en zerken duwen dieper dan ooit. Dood is dood en blijven liggen zult gij. Vergaan met de pieren en vergaan met de dood. De keiën maken muren, zwakkeren moesten verduren. Het hoofd voelt de druk. Van opeengestapelde keiën, rotsblokken, een hand groot. Niemand die daar van genoot. Onderdrukken, apartheid, verdelen, beheren, arm en rijk, Westen en Oosten, gelukzoeker, vluchteling, armoedezaaier, verschoppeling. Verstotenen der aarde, vergeten door God. Al eeuwen, al jaren bouwen we muren om ons heen. Muren van zorgen, verdelen en heersen. Lijnen in het veld, afbakenen op het kadaster. Stenen die drukken. Platter dan vijgen. Van drie uur tot vijven. Geen tijd meer, beklijven. De kameel kijkt mij aan. Blij, een hunker. Zonder zorgen, geen pijn. Zo zou het nu zijn. Muren beklimmen, graffiti op beton. Met hamers en beitels. Muren afbreken en bouwen. De zinloosheid aanschouwen. Trabant in de mist. Een vierkante blokkendoos. Toen Putin spion was in Berlijn. Vervlogen tijden, vervlogen zorgen. Zoveel beter, zoveel slechter. De hunker naar gisteren, sterker dan de toekomst van morgen. Geluk is broos. Verdriet zo groot. De keiën… ze duwen. Dieper drukken, het hoofd zo vol. Verwachtingen en zorgen. Zo vol, zo druk, lawaai, rumoer, altijd weg, nooit thuis. Wanneer eens thuis? Thuis is zo ver weg. Tussen Antwerpen en Brussel. Tussen Brussel en Oostende. Tussen verwegistan, tussen vandaag en morgen. Een huwelijk, een feest. Tot driemaal toe, maar nooit weg geweest. De blijvende vluchteling. Vlucht uit vandaag, altijd op weg naar morgen. Geen thuis, de zorgen. Koffers als mammoeten op de verzengende hitte van macadam, gesmolten asfalt, de rimpels in beton. Kneggedeng, kneggedeng. En ik hoor het alleen. Een beitel. Beton in brokken. Het stof. De wind. Blazen heel ver. Grijs stof, grijs beton. Bruine zandkorrels in de woestijn. Roodbruin als een vos in zijn burcht. Rammelen, roodgroene letters van bierhandel De Man. Stapels bier en drank. Vaten heffen en kratten tillen. Het gezoem van Utrecht tot Meppel, de auto. Een aangekondigd monster. 1.500 kilo staal. Rubber schurend over elke rimpel in het asfalt. De vogels ze fluiten. Hoor ze zich eens uiten. De zorgen voor morgen. Hoe kan je in de toekomst leven als vandaag mijn gisteren hier nog staat? Als het fluiten niet wil stoppen. Groenrode pestkoppen. Wil slapen, wil rusten. De keiën vermalen, de brokken betalen. Zand zal terug zand zijn. Stof tot stof wederkeren. De tijd verbindt de steden. Tot stof zult gij wederkeren. De muren blijven staan langs grachten en tramsporen. Opletten en vluchten voor de aankomende tram. In een bocht. Toeterdetoet. Ik kom eraan. Maar voor de kasteelpoort blijven wij staan. Allen tezamen. Muren zo dik. Kruisvaardersburcht in Homs. Ik mis je… die muren, duizendjarige stenen, versmolten tot pracht. Muren van rust. Stof om te bezinnen. Stof om te beminnen. Homs, Aleppo, wat doen ze je aan? In rust een duizend jaar bestaan. Kasteelburcht van de Koerden. Toen kwamen de kruisvaarders eraan. Ridders van Gent en ridders van Malta. La Valetta precies. Moslims en christenen. Een zorgeloos bestaan. Kalifaat en khalifa. Andalousië en Irak. Perzië, Iran. Waarom die verdeeldheid, al die zorgen? Waarom altijd vechten, die strijd en die haat? Niemand die daarom vraagt. Palestina, de joden, een eeuwig conflict. Een garen, een kleur, rode draad van bloed, de dageraad, de morgen. Duizend jarige haat. Hoe mooi was het ooit. De graansikkel, het paradijs. Fruit in alle kleuren. De humus, de morgen. De zeevaarders, zij varen uit. Van Beiroet, Libanon. De mare nostrum bevaren. Schepen, kajuiten. Ceder trees. Dadels, vijgen, mago’s, graan en de wijn. De wierook uit Jemen. Met qad, de drugs, bolle wangen, de rust, de vaak, de slaap, de zorgen verdrongen. Op weg naar morgen.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Weer verandering!

Weer verandering! Weer storm in mijn hoofd! Nieuwe computer, nieuw behang, nieuwe dokter voor de voeten. Waarom weer verandering? Waarom weer helemaal anders? Ik ben het even beu. Ik wil ook dingen alleen doen. Rust en stilte in mijn hoofd. Weg tornado’s die alles mee zuigen in een draaikolf. Ik wil een bureau thuis om aan te werken en te schrijven. Tractor. Boem, boem. Weg zijn wij. Altijd weg, altijd reizen. Bakstenen vallen uit de lucht. De muur is af en toch blijven bakstenen naar beneden komen. Rode bakstenen. Mijn hoofd zit vol. Vol lawaai, drukte, veranderingen, geluiden. Weg is de stilte. De stilte van de woestijn. Koekoek en roekoe. Ik wring hun nek nog eens om! Dit is geen uur om al wakker te zijn! Deur open en dichtklappen van een auto. Starten van de auto, verder rijden. Bonk, knots. Waarom maken autoportieren die ’s morgens dichtslaan altijd zo een hels kabaal? Kabaal, lawaai. Lawaai, kabaal. Vlucht naar voren. Was morgen maar gisteren, dan zou ik vandaag gelukkig zijn. Mijn hoofd zit vol. Weeral! Zoals een pas getankte benzinetank in de zomer. Zoals de Piper Alfa uit zijn voegen explodeerde. Vol zoal zwart en dan nog zwarte dozen erbij. De weg van stilte is zoek. Een verlaten eenzame weg versus een autostrade van indrukken en geluiden. Emoties en gevoelens als een zware last in een rugzak om mee te dragen. De rugzak lijkt makkelijk van je af te gooien en dan strompel je opnieuw over een nieuwe rugzak. Vol met andere spullen waarvan je niet weet of ze van jou, jou buurman of iemand anders zijn. Als die koekoek nog eens koekoek roept, zal ik wat kroepoek in zijn bed steken. Vliegtuig weg met zorgen in de lucht of weg om weg te zijn? Als jaarlijkse of trimestriële verplichting. Die we dan met de nodige druk en poeha aan onszelf hebben opgelegd. Mijn verhaal. Een ander verhaal. Ik ben anders. Maar laat me toch mijzelf zijn. Laat mij leven en mijn eigen ding doen. Ik ben geen kleuter, geen klein kind. Ik heb ook een mening, interesses, ik wil ook mijzelf zijn en mij nuttig voelen in deze maatschappij. De storm kan gaan liggen. De stilte kan terugkeren. Het zware hoofd zat weer zo vol. Vol-au-vent met koekoek. Dat zou misschien ook wel lekker zijn.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Allemaal figuren

Cirkels met een begin, maar zonder einde. Draaien allen tezamen in mijn hoofd. Als kronkelende monsters boven en beneden. Ik wil ze sluiten, maar het lukt mij niet. Ze draaien links, rechts, boven en beneden. Grijze hoefijzers voor elke prikkel. Elk geluid en achtergrondgeluid. Elke stem ver en dichtbij, elke vorm, detail, tekst en kleur. Komen samen als klank- en lichtspel. Ik krijg geen cirkel gesloten. Het blijven kronkelende wormen, grijze hoefijzers die in elkaar verstrengelen. Laat mij even alleen. Ik moet ze ver weg gaan jagen. Ze moeten weg. Ze zijn mij te veel. Elke streling, elk geluid, elke vraag is mij te veel. Een beetje boosheid nooit geleerd. Als ik ontplof is alles woede. Het is niet jou fout. Ik moet mij wapenen tegen al die kronkels, cirkels zonder einde in mijn hoofd. Het maakt mij zo ontzettend moe. Het kost mij zo verschrikkelijk veel tijd. Beter alleen de stille strijd. Dan nu een nieuwe lading vragen, woorden, strelingen. Ik ben in oorlog met de drukke buitenwereld. Laat mij nu even alleen. Ik heb nood aan rust; geen extra prikkels. Dan wordt het helemaal te veel. BOEM! Dan ontploft alles in één keer. Geen boosheid, maar mijn eigen schild. Ik wil mijn angsten niet tonen en kan dit niet. Het is ofwel ‘geen boosheid’ of ‘zeer grof geschut’. Ik zou niet weten wat er tussen beiden in bestaan kan. Ik ben niet kwaad. Ik ben niet triest. Ik wil alleen weer baas zijn in mijn hoofd. Alle losse lijntjes weer eruit. Ze zijn weer even weg. Ze komen terug. Een nieuwe dag, een nieuwe strijd.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

‘Explosie’ bij autisme

Sinds één jaar heb ik de diagnose autisme van een centrum in Oudenaarde. Je denkt dat iedereen zo is, denkt, ziet, hoort, ruikt, voelt, leeft en beleeft zoals jij. Maar dan kom je op je 41e tot ontdekking dat jij ‘anders’ bent. Niet iedereen zit op de autoweg te focussen op de nummerplaten. Niet iedereen let op de details en ziet geometrische figuren in de dagdagelijkse dingen. Niet iedereen hoort vijf soorten geluid door elkaar. Om nog maar te zwijgen van het klank- en lichtspel in een warenhuis, met tientallen merknamen, kleuren, vormen, geluiden van de kassa, diepvriezer, de tl-lamp, babbelende klanten in alle uithoeken van de supermarkt, de messen in de slagerij, de schoenen over de vloer, de winkelkarren over de tegels, enz. Boodschappen doen is een nachtmerrie. Zeker als dit niet in een snelvaart kan gebeuren in een vertrouwde supermarkt. Een autist heeft bijna altijd af te rekenen met hoogsensitiviteit en krijgt gemiddeld vijf keer meer beelden, geluiden, vormen en informatie binnen. Het is bijzonder vermoeiend en het selectieproces om al die informatie, indrukken en prikkels te filteren kost bijzonder veel tijd en energie. Iemand met autisme moet dan ook regelmatig tot rust komen. Mijn vriend vond het boek ‘Leven zonder filter – mijn ervaring met hoogsensitiviteit’ van Fleur van Groningen een aanrader om beter te begrijpen wat hoogsensitiviteit inhoudt. Het is een constant gevecht met de steeds drukke ‘boze buitenwereld’. En kan voor dat filteren van informatie onvoldoende tijd benut worden, dan geraakt het hoofd vol. In dat geval kan er geen nieuwe informatie meer bij. De persoon – autist – moet dan zijn hoofd kunnen leegmaken. Zoniet blokkeert de autist, krijgt hij nieuwe informatie niet meer verwerkt en moet hij eerst tot rust komen. Krijgt een autist deze rust niet, dan ‘ontploft’ deze; een explosie van woede, verdriet, onbegrip, angst en boosheid. Iedereen is dan de vijand van de autist; in het bijzonder diegenen die hem/haar het meest dierbaar zijn. De woede zal zich dan richten tot hen die het goed menen met iemand met een autismespectrumstoornis. De woede kan gepaard gaan met een hevige woordenwisseling, ongecontroleerd verdriet en woede en het gooien met of vernielen van voorwerpen. Nadien heeft iemand met autisme van zulke explosie bijzonder veel spijt, maar het instinct laat hem/haar weinig alternatief. Het is een utopie te denken dat een autist nooit meer zulke explosie van woede en verdriet zal hebben. Deze ‘ontploffing’ kan zich keren tegen zichzelf of tegen voorwerpen of personen in de ‘boze buitenwereld’. Door voldoende rustmomenten in te bouwen kan men deze explosies trachten te beperken. Maar aangezien alle prikkels vijf keer intenser binnen komen, zal ook zo een explosie ook voor de buitenwereld merkwaardig voorkomen. Schoppen tegen deuren, slaan tegen muren en op latere leeftijd gooien met voorwerpen. Hoeveel gsm’s ik al stuk heb gegooid weet ik niet. Het probleem kan ook latent aanwezig zijn en pas bij een nieuwe situatie, werk of relatie pas echt naar boven komen. Iemand die in zijn/haar eentje alles onder controle had, krijgt opeens te maken met een nieuwe school, job, huis of relatie en kan zich niet langer verstoppen voor de ‘boze buitenwereld’. Elke verandering zorgt bij autisten voor veel stress, onzekerheid en negatieve prikkels. Zelfs nieuw behangpapier, een nieuwe plaats voor de koffiezet, een nieuwe dienstregeling van het openbaar vervoer, een nieuwe winkel in de straat, bezoek op onbekend terrein, een feestje, vakantie, een vrije dag tijdens de week, enz. Een autist heeft regelmaat, structuur en planning nodig. Een weekplanning opstellen in onontbeerlijk in een gezin met iemand met autisme om zekerheden, taken en rustmomenten in te bouwen. Fietsen en wandelen in de natuur is positief om de gedachten van zich af te zetten en het hoofd leeg te maken. Of een hobby die men graag doet. Schrijven kan ook helpen om prikkels te verwerken. Maar dit alles geeft nooit de zekerheid dat iemand met autisme zich nooit onbegrepen voelt en explosief zijn woede en angst naar buiten stroomt. Weet dan 200 % zeker dat deze woede, verdriet en angst NOOIT het gevolg zijn van persoonlijke vete, maar altijd gericht op de ‘boze buitenwereld’. Je mag iemand met autisme dan ook niet veroordelen voor zulke woede uitbarsting, want die persoon heeft er nadien ook bijzonder veel spijt van, maar die explosie gebeurt buiten zijn/haar wil om. Een relatie met iemand met autisme is dan ook niet makkelijk en veel structuur, planning en geduld is nodig. Anderzijds krijg je er ook een unieke, lieve persoon voor terug als je hem/haar zichzelf laat zijn met alle beperkingen, maar ook met vele talenten die autisten hebben.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
470 2

Ik ben een fooraap

Ik ben een fooraap. Elk weekend naar een andere kermis. Van het ene dorp naar het andere dorp. Altijd maar heen, altijd maar terug. Altijd maar reizen van de ene kermis naar de andere. Het lachen is mij al lang vergaan. De belletjes rond de nek van de fooraap klinken triest en dof. De lach veranderde in een droeve snoet. De kinderen lachen, de kinderen zijn blij. Maar de fooraap, die lacht niet mee. Het lachen is hem al lang vergaan. Elk weekend reizen, elk weekend weg. Het leek zo mooi, maar hij heeft het nu wel gehad. Hij wil weer thuis op de schouw. Niet dat de kinderen niet vriendelijk zijn tegen hem. Ze lachen, ze zijn blij, maar de fooraap ziet het niet meer. Waar gaat hij volgend weekend weer naartoe. Een nieuwe kermis, een nieuwe stad, een nieuw verhaal, allemaal hetzelfde en allemaal anders. Altijd joelende, luidruchtige kinderen. Altijd drukte, overal flinkerende lichten, harde muziek, duizenden stemmen door elkaar in elk een andere taal, elk een ander verhaal. De aap is moe. Hij heeft elke kerktoren gezien. Elk kind, elke ouder, elk kleedje van moeder, elke pantalon van vader. Elk dorp, weer heen, weer terug, weer opstellen, weer afbreken. De aap kijkt langs hen door. De aap kijkt weg. Zijn vertrouwde plaats op de schouw is weg. Hij moet maar door. Hij moet steeds verder. Kermis hier, kermis daar. Hij haalt alle gezichten door elkaar. In elk dorp een kerk, een pastoor en een koer, een school en een paard van de melkboer. De tijd is zo lang blijven stil staan. Bij de kermis in Marrakesh. Dat was nogal wat. Van de andere kermissen herinnert de fooraap zich niets meer. Altijd heen, altijd terug. De dorpen lopen door elkaar. Als vlekken op een trui. Donderdag, maandag, woensdag, weet ik veel. Andere dag, dag voordien, dag nadien, dag verdwenen, dag erbij, dag opnieuw, dagen vooruit, dagen terug… 26 8 6 14 31 2 11 9. Cijfers als spoken door de nacht. Linksboven, rechtsonder, vooruit, achteruit. Met twee, met drie. Weer heen, weer terug, weer daar, is het waar? Hoofd is vol, hoofd moet leeg. Geen mens weet hoe zwaar hij het heeft. De fooraap moet elk weekend mee, van in Lotharingen tot aan de zee. Honderden lichten, zilver, groen en rood, dansen als kwelduivels hun eigen dans in de nacht. Cijfers nemen hun rollercoaster. De 9, 1, 2, 3 willen van voren staan. De fooraap ziet ze allen tezamen. Cijfers met krullen willen altijd gans vooraan. De 3, de 9, de 2, de 8. En de 1 op een zielenpoot. Cijfers blijf toch staan! Ik wil jullie niet allemaal samen zien. Kleuren blijf stabiel, ik hoef geen heel pallet te zien. Dagen blijf gewoon. Geen brugdag, geen feestdag, doe gewoon! Piramide, balk, rechthoek, vierkant, trapezium, cirkel. Blijf toch in de wiskundeles bij meester Kris of bij juffrouw Sonja, n’importe qui, maar achtervolg mij niet. Stappen, lopen, slenteren op de kermis in dit avond. Dorp na dorp dezelfde kerk. Maar zoveel kabaal, alle kinderen hun eigen verhaal. De aap wil rust, even niet op de kermis staan. Maar achter in de klas, waar het altijd fijn was. Hoe vriendelijk de kinderen ook zijn. De fooraap ziet hetzelfde verhaal. Van Malika, de vader, de kermis in Marrakesh. De andere kermissen zijn verdwenen.   https://autismestorm.home.blog

Autisme Storm
0 0

Opleiding

Publicaties

Prijzen