Zonderling
Het zit me echt niet mee de laatste tijd, misschien is het al jaren zo. Wie weet? Ik heb er nooit echt veel aandacht aan besteed. Wellicht had ik het beter wel gedaan, dan zat ik nu niet in deze situatie. Het probleem is niet onoverkomelijk, ik overleef het wel. Althans dat hoop ik, maar daar ligt ook net mijn probleem. Hoop, optimisme, vertrouwen.
Mensen vinden me raar, niet omdat ik klein ben. Hoewel dat ook zou kunnen, klein zijn is passé, ik val opnieuw uit de boot. Uit een boot vallen is nooit grappig, zelfs niet als het wordt gefilmd. Denk ik.
Denken. Mijn grootste zorg, de oorzaak van alle miserie. Mensen vinden het raar, denken. Ze houden steeds hun hoofd schuin uit onbegrip als ze een gesprek met me voeren. Want ik ben raar. Raar omdat ik niet weet wat er gisteren bij "Komen eten" is gebeurd, raar omdat ik wel de zonsondergang terug voor de geest kan halen.
Ik krijg haast meelijwekkende schouderklopjes als ik vertel dat ik geen televisie kijk, soms ook niet. Soms bekijken ze me als iemand met een besmettelijke ziekte. Het antwoord op hoe ik dan mijn tijd om krijg lijkt wel in een andere taal.
Ik begrijp niet waar het over gaat als er tien mensen lachen om het geklungel van iemand in een show op tv waar je moet zingen en/of dansen om door te mogen naar een volgende ronde. Nog minder begrijp ik het als ze een week later weer lachen weer om diezelfde persoon, alleen heeft die dan andere kleren aan.
De mensen vinden me raar omdat ik zing en dans zonder op tv te willen komen, ik doe het dan ook zomaar, vrijblijvend en vaak in mijn eigen huis zonder toeschouwers.
De nummers uit de hitparade ken ik niet, al jaren niet zelfs. Maar dat wordt me kwalijk genomen, ik hoor er niet bij. Ik ben een vreemde eend omdat ik muziek wil ontdekken op plaatsen waar anderen niet gaan. Als ik muziek van 60 jaar geleden opzet ben ik meestal ook saai of heb ik geen smaak. Ik vergeet steeds dat populariteit boven kwaliteit staat, ik ben een ramp.
De boeken die ik lees houd ik angstvallig geheim, ik mag niet lezen over waargebeurde verhalen, dat hoort niet. Zeker niet 's avonds als er van alles op televisie is, zaken om mijn brein te verdoven en het denken uit te schakelen. Lezen is voor mietjes wordt weleens beweerd. Behalve de Flair of de Libelle, die mag ik lezen want dat is vrolijk en belangrijk. Vooral de stukken over hoe ik mij moet kleden en een man moet behagen. Al de rest, alles wat te diep gaat is uit den boze.
Verliefd zijn is ook taboe, of toch in bepaalde mate. Ik mag het enkel voelen als ik het aan de wereld deel en ook pas als ik al in een relatie zit. Zomaar verliefd zijn en gelukkig door het gevoel alleen is te moeilijk, dat slaat ook nergens op. Net zoals ik niet mag geloven in het goede van de mens, want dat is naïef. Geduld hebben is ook geen deugd meer, eerder iets waar anderen zich in opjagen als ik geduldig ben en vooral blijf.
In de zomer buiten op een ligstoel naar de sterren kijken is nutteloos. Gilletjes van opwinding slaan als een ster valt is idioot, binnen is er tenslotte voor de duizendste keer F.C. De kampioenen of zoiets op. Of is er een kat verkleed op het internet wat ik zeker niet gemist mag hebben. Sterren, kometen of de maan die zijn gewoon aanwezig, niet om van te genieten.
Ik moet ook leren dat kleren de man wel maken, niet de persoon. Een vlekje hier of een scheurtje daar is algemene regel om als persoon niet aanvaard te worden door te maatschappij. Voor mensen openstaan, zonder te veroordelen of vooroordelen bombardeert me meteen tot hippie of treehugger. Uiterlijk is alles, maakt niet uit wat voor persoon je voor je hebt.
De vrijdagavonden die ik thuis doorbreng in mijn eentje, zorgen dat mensen op afstand blijven. Dat ik tot rust kom en mijn geest de tijd geef om te reflecteren is ongewoon. Ongewoon en absurd, want op café gebeurt veel meer, daar heb ik waarschijnlijk gemist hoe iemand iets gek zei, of heb ik gemist dat iedereen op een kruk zat.
Nee het zit me echt niet mee, ik vraag me af of ik mezelf graag zou zien als ik een van hun was want ik val altijd en overal uit de boot.
Gelukkig heb ik vroeger leren zwemmen.