sinaasappelentrauma
Je hebt onhandige mensen die niet weten dat ze onhandig zijn. En je hebt mensen die onhandig zijn en wéten dat ze best uit de buurt van breekbare voorwerpen en glazen deuren blijven. Ik behoor tot die laaste soort.
Het ding met onhandig zijn is dat het allemaal nog wel meevalt. Tot op het moment dat er één ding misgaat. Alsof de dam gebarsten is. Je loopt nooit 'alleen' tegen de glazen schuifdeuren van de winkel. Neen, je loopt tegen die deur, (En doet natuurlijk alsof er helemaal niets gebeurd is, daar zijn wij onhandigen nu eenmaal goed in) én je veter komt vast te ziten in de roltrap én je stoot tegen een prachtige berg opelkaargestapelde sinaansappelen.
Even tussendoor, met je veter vastzitten in de roltrap is zo'n beetje het engste wat me ooit is overkomen. We hielden vroeger allemaal de hand van moeke vast op de roltrap. En op- en afstappen was nu eenmaal eng. En op je 19de wordt die kindernachtmerrie werkelijkheid.
Je ziet in die winkel dan meteen wie er zelf ook onhandig is. (in het beste geval is die persoon ook getraumatiseerd door rolstrappen en grootmoeders goede servies) Want deze mensen reageren op twee manieren:1. Ze doen zelf alsof er helemaal niets is gebeurd, want ze begrijpen de schaamte die gepaard gaat met rollende sinaasappelen.2. Ze komen helpen, of in het geval van de sinaasappelen zeggen ze dat je best gewoon verder kan gaan. (het sinaasappelenprobleem was niet meteen 'oplosbaar')
Erger zijn de mensen die niet onhandig zijn. Zij denken dat je een rebelse tiener bent die geen fruit wilt eten en het vertikt om haar veters te knopen.