Nils Geylen

De 500 rijkste personen werden 23% rijker & Uitnodiging Windsors aan de Obama’s zou de woede van Trump opwekken

de 500 rijkste personen en de woede van Trump : de 500 rijkste personen dragen hun woede discreterde woede van de Obama’s : de Obama’s dragen hun schuld discreterde woede van de Obama’s is 23% rijker dan die van Trumpde Windsors zijn de rijksten en het schuldigstde 23% rijkste personen zijn woedend op Trump en de Obama’sde woede van Trump zou schade aan de 500 rijksten opwekken, aan de duizend rijksten, de honderduizend, één miljoen en één, de Windsorsik heb buren die woedend zijn op Trump, de Obama’s, de rijken, de Windsors en de communistenmijn uitnodiging aan mijn buren wekte de woede van mijn burenmijn uitnodiging aan de Trumps wekte de woede van de communistende communisten schuwen de Windsorsde communisten schuwen de consumptiede buren van de Obama’s schuwen de consumptie nietmijn buren schuwen de consumptie de consumptie uit noodzaak, de consumptieis verboden      is toegestaan: tassen, regenjassen, paraplu’s     is verboden: hengels, ladders, vlaggenstokken het is verboden rijker te zijn dan Trump ; dit is niet discreethet is verboden verder te denken dan Trump ; dit is verbodenzo eindigt een verbod : het in zichzelf keren van het denken ja de 500 rijkste personen werden 23% rijkerde duizend rijkste twintigde honderdduizend tien enéén miljoen hier: één, en dommer nog — en ik zag mijn bestaan stilaan vergaanben opgestaan ; begon aan een idee, deed gedwee wat kon en verzoneen eind — besloot: trek het me niet aanik kan alleen met mijzelf bestaanObama, Trump, de Windsors, mijn buren en de communisten laten gaanhet werk hier is gedaanhet werk is het werk als een aandoeninglees de media erop nade bom, de barst, de kentering, het keren vande tijdrekeningis stilaaneen uitkeringin een tentvan kartoneen voedselbonde nacht, de holocaustvan wat begonde kogelde zon

Post Truth

het is geen tegenstelling in begrippen  we hebben niet stilaan  met z'n allen genoeg gehad  / ik houd me schijnbaar in beraad zie geen kwaad behalve instilte stuk  gaan na de heetste  december na  de heetste november in  Raqqa, Dakota op tram 10 meekijken met iemands Snapchat in een poging het kwaad van me af te leggen / stel dat een inspecteurnaast me op het bankje komtzitten en vraagt of het kwaad bloed niet gestold is in het kwartier van deRing tot de LUSH zou ik me dan in stilteafvragen waarom de woede hiernog verborgen lijkt in onszelf?woede zit in stille ogenblikkenvan faalangst antoniemen van stil geweld in papierwerk van hetziekenfonds de intimidatie van dearbeidscontrole headlines die dedeconstructie normaliseren van watnormaal was: opkijken en een gedachtevoor onszelf houden / ik kan het niet meerafleren mijn waarheidte simuleren ik sluit mij op en ademstikstofdioxiden door het sleutelgat  

Respijt

Narvik

Stel je voor, de bergen, de wind. Dat ze loeren  en zeer zeer zachtjes slechts bewegen. Ze  kraken als een stramme rug. Denk erover na.  Dat ze je stilletjes volgen, trager dan je    vingernagels groeien terwijl je wacht.  De kat slaapt en droomt van hoogtes, spant  haar spieren voor de sprong. En de bergen  glijden je kamer in. Je spant je spieren    millimeters dichter bij de bergen, en de afstand  tussen achtergrond en focus golft  steeds kleiner en steeds schuiner. De helling  nu recht evenredig aan je bewegingen vandaag,    je zuchten in de nacht, het ademen van de kat.  De stilte is het meetinstrument. Het meet  de lengte van de dagen hier, berekent het verschil  met de winternacht. Je noteert wat ontbreekt, mijlen    na de komma. Je gaat op zoek naar de fout, je herstelt  de breedtegraad met een marge, met een verlangen.   

Werkelijkheidscontrole

Iets willen doen ik zie het niet gebeuren Zelfbestraling zou een oplossing zijn Binnensluipen, wittekassadiefstal Vier procent van de kosmos is nog te vatten Wie staat nog op een plein iets goed te maken? Entiteiten, hun kloof Wie betaalt het rondje van het wijkcomité? Europeanen onder Europeanen,  er werd een bump gespot Kinderarmoede onder activisten Lange rijen aan de budgetshop te lichaamsdragend Cannot adult from the fringe Schrap vandaag in uw agenda Het is de week van het hongerjaar   

Interludium

Ik ben steeds minder fan van mijn vrienden. Zij zijn moeizame optimisten. Ik neem slechts aan: de verschrikkelijke vooruitgang. Hij is er, jij en ik ertussen.   

Voor Frank Keizer, v.0.1

De politiek is dood dachtde rozenverkoper maar toen hijbinnenstapte en het welkomuitbleef   wist hij niet dat hij gelijkhad en de LED-hartjes in zijn armenverkochten slechts schokgolvenfaillissement   De vlucht uit Kashmir landde inafwachting en een ongemakkelijkestilte; wij wilden uiteindelijk slechtspoëzie   Frank Keizer wist nergens van –was reeds af om teplassen  

Pyra

dat je goed bent zeg ik in wensen vervullen waar niemand om vroeg dan wel de oorsprong van wist of in oude geesten tot leven wekken en dat je tastend de warmte van je ziel koestert ergens in de puinhoop van je dag   deze zaken moet ik mij voorhouden om niet het krassen te horen op je woorden de korrel te missen in gisteren nog je onomwonden spiegelbeeld voor mij   om zelf ook niet te gaan geloven in de schepsels op de dakrand die nu al petroleum wieken en stapelhout aanvliegen voor straks de brandschatting   liefste als ik voldoe —— breng eerst de rekening