Ik ben stervende
Ik voel het in mijn vingertoppen
Ze lijken mij niet langer toe te behoren
De afstand tussen mij en mijn lichaam is immens
Mijn ledematen nemen afscheid van mij
en belichamen
mijn trage dood
Mijn geest,
hoewel verwonderd over dit transformatieproces
blijft intact
maar evolueert terzelfder tijd
in quasi-symfonische harmonie met de resten van wat ik eerder was
De nieuwe larve komt uit zijn omhulsel
Millimeter per millimeter
en met elk stuk huid dat zich losmaakt van mijn wezen
voel ik dat de bevrijding zich van mij meester maakt
als de warmte van een haardvuur
Ik nader, voetje voor voetje
en de warmte wordt tastbaarder
Ze spoort me aan om de ogen te openen, de zon schijnt in mijn gezicht
Ik word wakker, sta op
Met minder moeite trek ik mijn kleren aan
en ga op weg naar hetzelfde werk
wandel langs dezelfde straten
die niettemin
nooit meer dezelfde zullen zijn.