De Reiziger

4 jul. 2016 · 9 keer gelezen · 0 keer geliket

zes na acht

de avond valt

ik ben machteloos

voor poëzie

 

zij koestert de beperktheid van taal

de sterfelijkheid van het denken

koestert verloren banden

haar beroepsgeheim

mijn moeder spreekt zonder woorden

 

poëzie is staren naar de overkant terwijl zij de oversteek maakt

het water is diep

aan het oppervlak drijven woorden als de spiegel

van wat er op ons wacht

 

maar ik begeer mijn vader

waarheid is een doos die men behoedzaam schudt

niet openmaakt

 

in de werkelijkheid

waar metaforen van de mythe als kruimels voor ons zijn neergeworpen

waarvan de zin ons bij de terugkeer wordt ontdekt

ook wie de eerste verzen mist

begrijpt het overige wel

 

terwijl ik in afwezigheid vooruitstaar

begeer ik de tijd dat we nog gebeurden

niet alleen werden gelaten

als reizigers zonder bestemming

 

poëzie komt

steeds te laat

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

4 jul. 2016 · 9 keer gelezen · 0 keer geliket