"Blijven lachen," zei de clown
"Blijven lachen," zei de clown,
al bloedt het hart vanbinnen,
al wil je schreeuwen van de pijn,
je kunt toch niks beginnen...
Wat heb ik aan sympathie,
zolang de steun ontbreekt,
en daar in 't hart de angst regeert
die openheid verteert?
Hoe simpel toch te veinzen
en met een groot gemak
excuses te verzinnen;
misleiden is mijn vak.
Stel jezelf toch niet veel vragen,
volg nu maar gedwee,
maak 't je hart toch niet te moeilijk
speel het spel maar mee.
"Blijven lachen," zei de clown
en d'and'ren lachen mee.
Hoezeer mijn pijn vanbinnen woedt,
voor hen is het oké.
"Blijf maar lachen," zei de clown,
lach zonder mij voortaan,
mijn hart heeft veel te veel gebloed,
mijn lach, die is vergaan...