op de salontafel een doekje
zelfgehaakt in okergeel
aan de rechterkant wat boekjes
ook al leest ze niet meer veel
aan de linkerkant een bloemstuk
bloemen stoffig van satijn
tussenin staan ook wat beeldjes
Swarowski of porselein
dertien kussens op een zetel
Elvis Presley of een kat
en daar onderin de sokken
die ze er ooit eens vergat
een kamertje van vijf op vijf
haar kamer in haar serviceflat
waar ze haar leven op de kast
of op een tafel heeft gezet
dan de weegschaal op de kast
met koper goed gepoetst
en haar doos met pilletjes
omdat dat echt wel moest
aan de muur een tekening
een hertenkop een schilderij
een vliegenvanger aan ’t plafond
geen vlieg komt er zomaar voorbij
een broodplank met drie schroeven
haken voor een sleutelbos
en naast haar bed een grote vaas
met nimfen en een druiventros
je kan er haast niet binnen
het is er veel te klein
toch houdt Hermien eraan
dit zou een wereld kunnen zijn
dit is de wereld van Hermien
naar buiten kan ze niet
ze geeft niet om de buitenkant
die haar als eerst verliet
ze heeft er zich bij neergelegd
ze streelt haar pluchen kat
haar kamer is haar wereld
haar zetel is haar stad
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.