brief, 14 december 2013

14 dec. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Mijn liefste T.

Ik moest weer aan jou denken vandaag, na een gesprek met een collega van me.

Even een extra detail vermelden: een collega van me, op mijn nieuwe job. Ja hoor, het is me weer gelukt de werkloosheid tussen twee contracten te ontlopen! Het ging zelfs heel vlotjes. Ik zag de vacature in de krant: een standaardbriefje van mijn kant, een telefoontje van hun kant en na één enkel gesprek kon ik een paar dagen later aan de slag.

Het werk valt best mee: wat administratie, wat baliewerk. Niets wat ik niet aankan, dus. Het kantoor ligt niet al te ver buiten de stad en er is er een bus die net voor de deur stopt. Heel handig met dit weer. De collega’s zijn heel aangenaam en houden net als ik van een goede babbel.  Enkel jammer dat het weer maar een vervangingscontract is, het zoveelste. Naar wat ik hoor is de kerel die ik vervang best – en ik citeer – “een goede pee”. Hopen dat hij langer ziek blijft, zou niet mooi zijn van me. Maar als ik heel eerlijk ben…

Ach kom, terug naar mijn verhaal. Jan, mijn onofficiële mentor, zei me vandaag dat ik “een aardig potje kan doorbomen”. Eerst was ik wat slechtgezind omdat ik dacht dat hij “dwarsbomen” bedoelde. En dat terwijl ik de afgelopen week heel hard mijn best had gedaan om alle kneepjes van het nieuwe vak te leren! Hij legde gelukkig snel uit wat hij wel bedoelde. Al is het misschien even onflatterend voor mij.

Blijkbaar had ik hem het verhaal van een lastige klant en de bijhorende reacties van mijn vroegere collega’s al een keertje verteld. En had ik het de tweede keer nog een beetje opgeblazen. Hij vond het best grappig.

“Doorbomen”. Het visuele beeld is gewoonweg prachtig: woorden zaaien als bomen. Verdwalen in je eigen woorden. En dan nog maar meer boompjes planten in de hoop op zijn minst een coherent bos te creëren voor andere wandelaars.  De meeste mensen zouden het “zagen” noemen en dat impliceert bizar genoeg net het vellen van bomen.

Heerlijk toch, zo’n onlogische kronkels in onze spreektaal! We konden er vroeger uren over doorbomen. Het amazonewoud werd vele malen opgebouwd en neergemaaid tussen ons tweetjes.   

Ik mis die avonden.

Groet,

T. 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

14 dec. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket