Bloemen op het graf.
Sonnet
Ze zet een pot met bloemen op het graf.
Ze had het hem zo graag nog willen zeggen,
de kans gekregen om hem uit te leggen
dat ze nog steeds zo zielsveel om hem gaf.
Dat wat gebeurd was, kon ze niet weerleggen.
De spijt, helaas, die kwam pas achteraf.
Ze wou toch zo graag dat hij haar vergaf,
dat had ze hem zo graag nog horen zeggen.
Ze wist het wel, hij voelde zich verraden,
zijn kwaadheid, nee, die was niet onterecht,
maar toch had zij hem echt niet willen schaden,
want haar intenties waren heel oprecht.
De ware reden voor haar vreemde daden,
die had ze hem helaas niet meer gezegd.