Het vuur (de troost van de waakvlam)

8 nov. 2016 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

de zin ervan werpt zich op

als de ongrijpbare zekerheid

van een vraag die zichzelf beantwoordt

een noodkreet

in de grot van de werkelijkheid

 

terug naar moedersarmen

begrijpen waarom

de planeet zonder ons niet verder dwaalt

 

we doorwroeten ons bed

doorzwerven de nacht

tot vader de slaap niet langer laat

keren we de rug naar de duisternis

 

zolang dichters noch spreken noch zwijgen

wijsgeren de tijd verdrijven

 

zolang sterren sterven in het licht van de stad

warmtestralen smeulen in de as van een laatste sigaret

bewustzijn waakt als de vlam bij een verloren gebed

 

zullen we het vuur ontbranden

zullen we de droom vergeten zijn

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

8 nov. 2016 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket