Dikwijls komt er niks van.
Het voornemen in mijn blikveld leek even wat te worden maar strandt op ongefundeerde weerstand of twijfel. Morgen dan misschien? Of anders? Iets anders?
Vaak blijft het bij onuitgewerkte ideeën of onuitgekristaliseerde bedenksels. Proefdrukken van begeesterende opwellingen.
Analyses van mogelijke invalshoeken en vage personnages en hun karakteristieken.
Staren naar de regels op een wit blad!
Scenario's leiden nergens naar toe en resulteren in scrips zonder clou. De wezenlijke essentie mankeert. Gaat het ergens naar toe? Komt er een besluit?
Of blijft de mythe ronddolen zoals rusteloze geesten in een spookvilla die af en toe toch "boe" roepen als een te nieuwgierige bezoeker plots, ongewild het pand betreedt?
(Positief) resultaat hing te vaak af van puur toeval. Van ingebeelde druk van buitenaf of van inspanningen, interesse en curieuze vragen van mensen die als ze even mochten binnen piepen, wel aangestoken werden door mijn wild gepeins, gepieker en gezoek.
Nergens naartoe leidende kronkels. Zo ging het heel vaak! Althans dat is het tot nu toe geweest. Niets uit niets.
Niets voor niets, echter. Zo weet ik nu.
Sedert kort ga ik er niet meer al te diep op in. Want het helpt geen zier. Het leidt ook tot niets.
Ik tracht me niet te laten meesleuren in de beperking van ongefundeerde voorwaarden die leiden tot excuus- en uitstelgedrag.
Ik zie wel en bekijk het als toeschouwer. Even van op afstand. Ik beschrijf mijn gedachten en portretteer het proces als een proclamatie van mijn theoriën en vooronderstellingen.
Wat gebeurt er?
Wat voltrekt zich in mijn spinsels?
Wat is er wel?
Wat is er al? Niet wat per C "zou moeten worden" in een ideaal scenario.
Ik treed uit mezelf en laat betijen zonder doelloos te graven en naar oorzaken te zoeken of aan gevolgen te denken.
Ik ga verder. Ik ga vooruit. Ik produceer. (R)evolutie.
Ik evolueer ... van aap naar mezelf.
Darwin is er niets tegen.