Ik zie u graag, denk ik dan. Als gij mij ook zo graag ziet, waarom zie ik dat dan ni? Want ik zie u graag komen, ik zie u graag lachen, ik zie u graag fietsen, ik zie u graag dansen. Ik zie u gewoon graag. Altijd. Zelfs als ge met de deuren slaat.
Maar hoe zit dat dan bij u? Ziet gij mij ook graag lopen? Ziet gij mij ook graag denken? Ziet gij mij ook graag slapen? Ziet gij mij ook gewoon? Graag?
Ik zie u echt heel graag, zeg ik dan. Maar echt heel graag. En dan kijkt ge niet eens terug, om te kijken of ik echt zie. Ofdat ik niet gewoon spreek zonder door u ogen te kijken en u hart aan te raken.
Ik zie u graag. Echt heel graag. Het is jammer, da gij dat niet kunt (zien).