"Alles retro mevrouw” zegt de eigenaar van de winkel. Mijn maag draait om. Dat kan niet, dat zijn toch nooit mijn meubels geweest? Het donkerbruine kastje zonder deuren. De boekenkast en die ovale tafel? Alles even donker tot zwart. Ze grijpen me aan en spreken in een taal die ik niet kan verstaan. Ik vlucht de winkel uit. Op de markt gekomen valt mijn oog op gekleurde vazen en daartussen een donkerbruine bijna zwarte vaas. Een retro net zo oud als die meubels. Ze hebben ze van elkaar gescheiden. Wij hielden samen van de markt. De meubels, de vazen en ik.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.