Het touw dat werd geweven
door moeder Natuur
verbindt ons nu voor eeuwig.
't Is bestand tegen het vuur.
Tegen het borrelende vuur der liefde
tegen het knagende vuur der haat
tegen alle zeven zonden
tegen waar jij nu vlak voor staat.
Het vuur gaf jou de steken
recht in jouw vat der liefde.
Het was die stekende pijn
die jouw hart toen doorkliefde.
Het touw stond strak gespannen
maar door de toegebrachte pijn
heb je de spanning losgelaten.
Toch zal het touw er altijd zijn.
Het touw snijdt jou pas los
als het leven daar voor kiest
van diegene die jou pijn deed.
Dan pas weet je wat je verliest.
Want als de tijd is aangebroken
en de ander jou verlaat
moet jij in 't reine komen
met diegene die nu gaat.