.

Niemand
in de reflectie
van de spiegel
want leegte
vult hem

hij zit vol
irrationaliteit
stroomt er van over

hoofdstukken
kennen geen eind
hij zeult zich
van plot tot plot

z'n tong slikt hij keer
op keer in hij bijt
zijn tanden kapot op
een tijdgeest die spookt
in dat hoofd

de plaat van weemoed
blijft hangen
krast zich zwart
in de ziel 

twee gezichten
kruipen onder zijn vel
hun beddenlakens
zijn inzicht

borderline tijden
maar niet op papier
het kijkt hem aan
in het badkamer-raam

& spreekt van een
onderontwikkeld dier
dat valt
als het recht wil staan