oh, mijn Boeddha

19 mrt. 2017 · 10 keer gelezen · 0 keer geliket

0h, God, Boedha (Lange versie)

 

DE EERSTE DAG.

Opgeschrikt door de gong. Me wassen, ik heb getranspireerd en stink. Tanden poetsen, sarongs en deken buiten hangen. Heimelijk mijn van thuis mee gebrachte drinkbus uitgooien, ik heb erin gepiest en dat is geen sinecure! Het toilet is een heel eind ver. Dit alles kan ik in deze tijdspanne niet klaarspelen. Stress? Beter organiseren. 's Avonds om 10 uur in ‘t bed, ‘s ochtens om vier uur eruit. Tel op hoeveel uren slaap! Ik ben onnoemelijk moe. De in de klamboe verzeilt muskiet, kan ik niet te pakken krijgen. Ik mag trouwens geen insecten doden. Vandaag ben ik de laatste die door Greta met haar ‘flashlicht’ naar de meditatiehall word gejaagd. Waar is die ook weer?

 

    Op mijn kussens te paard, (lotuszit is voor mij onmogelijk), de benen zo goed mogelijk onder me gevouwen, luister ik naar de oppermonnik zijn monotoon onverstaanbare geprevel tot ik knikkebollend in een lichte sluimer verdwaal. Ik schrik wakker, ga rechtop zitten, luister aandachtiger en begin hem te verstaan. Het is niet ‘bed in bed’ uit, of ‘bread in bread’ uit, maar ‘breath in breath’ uit. Ik wil dat goed doen en tracht een lange yoga ademtocht door mijn bubbelgeplooide lichaam te laten golven. Gaandeweg leer ik mijn aandacht bij de ademhaling te houden. Door snel te ademen, wek ik energie, door langzaam te ademhalen, kalmeer ik. Wanneer ik mijn been onder me vandaan haal, gil ik het uit van de pijn, ik ben vergeten dat ik ooit een knie heb gebroken.

    Wordt er Yoga gegeven! Ben ik even stijf. Ik ben niet de enige die bijna omver valt bij de evenwichtsoefeningen. Jaloers kijk ik naar de jonge grieten. De Ierse retraitant geeft les, haar slanke silhouet steekt scherp af tegen de dageraad en haar Thaise vissersbroek kleurt prachtig bij het T-shirt.

Ze doet oefeningen voor op het kleine podium en zegt dat ze enorm ‘flexible’ is. Dit schiet in het verkeerde keelgat van de staf. Er moet zich achter de coulissen het een en ander hebben afgespeeld. ‘s Avonds wordt aangekondigd dat Mr. Schulz himself Yoga zal geven. De volgende dag geeft de Ierse toch les. Wel legt ze meer nadruk op de ademhaling. Dit is yoga voor ‘gevorderden’ ! Iederéén staat te wankelen. Doch na enkele dagen heb ik het onder de knie. Daarna krijgen we Thai-Chi van medewerkster Greta.

    Ontbijt: In stilte, na een wedstrijd ‘om het zuurste gezicht’, wordt er ontbeten. Het lijkt wel alsof met het uitsluiten van het verbale, tegelijk de humor verbannen wordt.

Links van de grote ruimte bevindt zich een tafel voor de mannen. Uiterst rechts, een voor de vrouwen. Rond de tafels staan camouflagegroen geschilderde stoelen uit ijzer. Het zijn legerstoelen. Ik herken ze aan de witte letters en cijfers. In het midden staan twee tafels met potten waarin ‘eten’. Een schraag waarachter het manvolk en een waarachter het vrouwelijk geslacht in de rij staat.

    De refter is opgetrokken uit het geliefd materiaal van het Thaise volk:cement. Ook de banken er rond. We schuiven aan voor rijstsoep (kattenkots zou mijn partner zeggen) plus rauwe komkommer, blad van boerenkool, ander groen (konijneneten volgens de partner) en de eeuwige bananen. Soms stukken papaja. Dat alles komt in jouw éne bowl terecht. Een cursist leest een spreuk voor. Zin voor zin wordt door iedereen herhaald. Ik weiger. Ik bid niet met de katholieken, waarom zou ik dat bij de boeddhisten doen?

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

19 mrt. 2017 · 10 keer gelezen · 0 keer geliket