stel. we vullen onze longen nog één keer.
zet een stolp over ons en pomp er alle lucht uit.
alleen het licht golft er nog doorheen.
aan de onderdruk geven we ons over.
maar geen geluid. de wekker verstomt.
van de tijd merken we hier minder.
we liplezen wat we van elkaar wensen.
even baden in een ruimte zonder stof.
gevangen, als in een gloeilamp.
in de dubbele wand van de thermosfles.
zo verpakt bewaren we misschien langer.
nu kunnen we nog één stap verder.
ons aaneen zuigen als twee halve bollen
die je met geen paarden uiteen kan trekken.