Aangereden wild

RD
6 jun. 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

 

Aangereden wild vertraagt de tred

van mijn bestaan. Het gebeurt voor

je er erg in hebt. Je stapt dan uit,

je kijkt en schudt het hoofd. Zo zonde.

 

In mijn hoofd zie ik de levendige bossen

en daarin de eindeloze reeën. We zijn nog 1994.

Eeuwigheden, slim verhandeld onder generaties

wegen slechts voor wie de traagheid heeft omarmd.

 

Maar als jij me zegt dat jij niet weet of morgen

nog, dan is slechts dat mijn waarheid die van tel is.

Zonder al te zijn, zo is ze er als enige.

 

Gelukkig is die weet: wanneer de zeearm

straks verdwijnt, dan komt, zonder pardon,

het water morgen weer het zand bedekken.

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

RD
6 jun. 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket