We lezen over daklozen en burgemeesters
We lezen over ziekenhuizen, scholen en hun keukens
We lezen over Publifin
over de decumul
We lezen en we lezen.
De herauten van de ontvoogding schreeuwen om een intellect
publiek genoeg om echt van ons te zijn
en scherp genoeg om onze roes te breken.
Maar de navel van de wereld ligt nog steeds te sussen in de legkast van de buren.
Ach minister, laat het nog maar even duren,
de illusie dat wij niet van gisteren zijn
dat 'wij' niet van gisteren is.
Want wij slapen in de lange gangen
en wij wachten met een ticket tussen onze tanden op een interview, opnieuw.
Wij reiken naar de hand die ons weer wegwuift
en wij grijpen haar en leggen haar maar zelf op onze schouder.
Goed dat je er bent. Ook jij.
Heel goed dat je gekomen bent.
We hebben je echt nodig.