Ik neem me voor vroeg op te staan, om de wereld te ontdekken bij zonsopgang. De mistsluiers die over de velden drijven voor de hitte van de dag toeslaat. Het ochtendgefluit van vogels die even nadien met opengesperde bek en wijde vleugels lijdzaam de koelte van de nacht afwachten. De geluiden van een ontwakende wereld die elke ultieme vorm van rust zal verstoren. Maar ik doe het niet, mijn aanwezigheid zou de mist uiteendrijven, de vogels zouden verstomd toekijken hoe ik hun lied verstoor met mijn ademhaling. De natuur zou niet meer hetzelfde zijn vanaf dat moment.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.