Egied Van Broeckhoven

RD
15 aug. 2017 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket

 

Waar kan ik je vinden Gied?

 

In de straten van de grootstad

schuift de schaduw van je voetstap

mijn herinnering voorbij.

 

Je vrienden spreken nog.

En je naam leeft voort in boeken:

je deelde in de stroom,

je was de stroom,

of men nu zegt: een arbeider,

of men nu zegt: een ziener

of een heilige,

dat laatste wel pas na de heilloze tragiek.

 

Je fluisterde een woord.

Dat dra een weg

doorheen de spleten en de kieren sloop,

een traag woord

dat zich opkrult als een vraag

wanneer wij het vergeten te vermijden.

 

Zij luisterden

en zij vroegen:

deze nieuwe lichting,

hier gekomen

toen hun hier-zijn

onze zaken vereenvoudigde.

 

En jij luisterde

en jij vroeg,

hiermee aan hun verhaal voorlopig

een begin en einde schenkend

in de warmte van de huiselijke kring.

 

Waar zal ik je vinden, Gied?

 

Jij

voor mij

voor eeuwig

in het niet-zijn

in een hoekje?

in een kamer?

in een ergens

in een taal die

ons niet aangaat

die ook nooit van ons zal zijn,

misschien ooit wij van haar?

 

Je noemde dienaangaande God.


In Anderlecht,

in de Wayezstraat,

bij 't bewerken van het staal,

herkenden zij Hem

in het niet-zijn hoe jij was.

Maar daarover wil ik zwijgen

in de taal die mij gegeven is.

 

Waar kan ik je vinden, Gied?

 

In de monding van mijn zelfbesef

wil ik je herkennen

in het voortgaan van erosie.

Wat verdwenen is

blijft langer dan het was.

 

 

 

 

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

RD
15 aug. 2017 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket