Veranderingen. Ik ben er geen fan van, eigenlijk nooit geweest. Ik wou eerst even stiekem zeggen maar... “Stiekem” probeer ik zo weinig nog te gebruiken. Ik heb er een beetje een degout van gekregen toen ik merkte dat Vitalski, de nachtburgemeester van Antwerpen, een tip van de week had voorgesteld op Azertyfactor... Het bleek niet te gaan om één van de vele literaire pronkstukken van mij, de essentiële Bart van Vlaanderen. Maar van een vrouwelijke beginneling. Wel dat is zonde Vitalski.
De site deelde blijkbaar mee dat de literaire wereld van het bekrompen platform Azertyfactor ook een verlofperiode inlast zoals justitie, bouwvakkers, scholen, doppers, vluchtelingen, bejaarden. Het beestenbos is boos en zijn boomchirurgen, bladblazers en insectenhoteluitbaters. Het bestuur van mijn geliefde voetbalclub Lierse. Ambtenaren, politiekers,... Zelfs de bibliotheek en op de koop nog aan toe de landelijke gilde die zich al fietsend naar Scherpenheuvel begeeft tussen 19juli en 23augustus.
Ik was ontzet, teleurgesteld, in tranen, om dan vervolgens aan de grond genageld te staan. Een schande was het. Niet de tranen, maar dat een bende naïeve linkse hippie’s de kans bij uitstek voorbij zich laten gaan om een tekst van de “essentiële Bart van Vlaanderen” niet mee te delen als “tip van de week”... “tip van het jaar” ... “tip van uw miezerig kutleven”...
Ik ging er vanuit dat er prompt elke woensdag wel een auteur of dergelijke zich met een pijp in de mond zou installeren in zijn veranda op zoek naar schrijvers die nooit schrijvers zullen worden. Om het allemaal eens te bestuderen als ze op hun tablet met hun dikke worstenvingertjes aan het scrollen zijn. Een leesbril op hun patattenneus, de vrouw aan de haard die al jaar en dag op de buurman touwtert, het stukje appeltaart en een tas gemberthee binnen handbereik,...
Ik zat er dus helemaal naast toen ik dacht dat Gandalf mijn teksten zou opmerken. Terwijl de grijze tovenaar en zijn leger dwergen op verlof waren werd de basis gelegd van wat een (r)evolutie zou ontketenen in Vlaanderen. Ik begin altijd klein, dus laat ik eerst maar Vlaanderen veroveren. Tenminste als ik een keer ontdekt word.
Ik ga het verboden woord nog één keer gebruiken in één van de volgende zinnen.
Blijkbaar had Vitalski zich nogal zeer gemakzuchtig opgesteld, en niet alle teksten gelezen die onder proza/kortverhalen te vinden zijn. De “tip van de week” die deze witte raaf koos betrof die van Hot Marijke S.
Kan allemaal zeer mooi en romantisch verbloemd zijn wat deze asparant schrijfster neerpende, maar laten we eerlijk zijn? Als Vitalski zijn oog, net zoals dat van God, had laten vallen op mijn teksten?
... Ja, euhm doei Marijke ...
Stiekem had zij haar tekst al lange tijd terug geschreven, begin augustus... Maar toen was het natuurlijk nog feest in Kos met DJ Gandalf, Frodo die op paddo’s een duister oog in de verte zag, een bende vluchtelingen die de appelcake van Sam probeerde te stelen,...
Maar omdat Azertyfactor en zijn partycruise pas terugkeerde op woensdag 23augustus, past zij nog snel haar tekst aan op deze dag om zeker in de picture te staan. Met succes dus.
Omstreden is dan weer geen verboden woord, net zoals Sandra Kim het Eurovisiesongfestival won in 1986. Daar was toch ook heel wat rond te doen, toen die Waalse kleuter werd ingezonden en de prestigieuze zangwedstrijd won. Een beetje versteld stonden de mensen die aan hun beeldbuis gekluisterd waren toen het uitkwam dat ze geen 15 maar 13jaar was. Ik deel die opinie, ik voel me ook een beetje raar, onwetend, overweldigd met de blindheid waar mensen als Vitalski bepaalde teksten lezen of niet lezen. Zeg het mij eens Vitalski?
Belachelijk is het als schrijvers hier nog snel hun teksten gaan veranderen om ontdekt te worden. Veranderingen. Miljaar. Ik ben er dus geen fan van, maar ik ben er nu ook niet extreem in. Hoewel?
Ik ben niet echt patriottisch gezind, maar een onafhankelijk Vlaanderen lijkt mij niet nodig. Ik ben geen moslimhater, maar als ik op straat iemand met een baard vol enthousiasme “Allahu Akbar!!!” hoor roepen zet ik het maar op een lopen. Ik ben geen atheïst, maar getuigen van Jehova moeten hier niet komen aankloppen. Ik ben modebewust als ik de trends van Bart Van de Peer volg, maar Philipp Plein is belachelijk. Ik sorteer mijn plastic flessen in de daarvoor bestemde blauwe PMD zak, maar ik dump ook wel eens rotzooi, zoals de schijterij die ik krijg als ik Vitalski zijn “tip van de week” voor ogen krijg, in de afvalcontainer van de lokale parochiezaal. Ik ben dan ook zeer milieubewust maar het groot licht boven mijn prachtig hoofd blijft wel altijd branden.
Er zijn echter bepaalde zaken in mijn dagelijks leven waar ik een uitgesproken menig over heb om “U!” tegen te zeggen. Zonder tegenspraak en andere overbodige invloeden wel te verstaan. Ik haat veel dingen, wat zeker geen verrassing is. Maar verdorie... Onze eigen Belgische frituren zijn niet meer zo Belgisch als de nostalgische tijd van weleer waar “Johan De Patattenman” goudkleurige frietjes bakte in ossewit.
Frituren met de meest zotte namen zoals “Frituur het pleintje”, welke gelegen waren aan een dorpsplein... Werden nog uitgebaat door Belgen die van hun gastronomische hobby hun beroep hadden gemaakt. Rijk, arm... Iedereen eet graag frietjes van het frituur. Maar tijden veranderen, en dat stoort mij enorm. En al zeker als ze aan onze frituren zitten.
Het lijkt wel of er een heuse hype heerst onder de Chinezen die zich hebben gesetteld in ons Belgenlandje. Toen ze vroeger in de jaren ’60 en ’70 hun thuisland hebben verlaten voor politieke en/of economische redenen, opende deze rijstboeren met hun bende waterbuffels hier Chinese restaurants die zich al snel populair maakte onder de Belgen. Je kon en kan er nog steeds voor relatief weinig geld grote porties gebakken rijst verorberen voor 2dagen. Chinezen nemen het niet zo nauw met bepaalde regels die betrekking hebben op de voedselveiligheid en tewerkstelling bijvoorbeeld. Dus de tijd dat ze maar wat opdeden en poen schepte alsof het niets was vervaagde wat... Ook het nieuwe is er wel wat af, tegenwoordig heeft elke boereknol wel een restaurantje geopend met een waaier van typische gerechtjes die het “beloofde land van oorsprong” vertegenwoordigen.
Nu die Chinezen zijn niet bij de pakken blijven zitten, stuk voor stuk zijn niet alleen wereld voetbalploegen als Lierse SK destijds gezwicht voor het Chinese geld. Maar tegenwoordig nemen die rotzakken ook al onze frituren over zonder pardon te zeggen! Het zou hen nog niet lukken... Heel flauw van mij trouwens...
“Johan De Patattenman” en tal van andere frituristen hebben hun zaak overgegeven aan een bende rijstkakkers die zich bemoeien in een keuken waar ze lak hebben aan de gastronomische regels van de kunst. Er zijn sommige Chinezen die er in slagen het zo naar de kloten kunnen doen om er een half Chinees aanbod aan te breien. Zo stond ik eens in een frituur uitgebaat door dat volk. Ik vond het maar niks, een heel familiezaak op poten gezet waar iedereen wel een taakje te vervullen heeft. Ik kan het nog niet aanzien als ze vriendelijk proberen te polsen naar mijn bestelling.
Ik heb totaal geen problemen als er morgen een paar Slovenen een kebapzaak overnemen, of dat er Zweden zijn die een nachtwinkelimperium opstarten in België.
Maar van onze frituren? Daar blijfde met uw fikken af!
En dat geldt trouwens ook voor jou , ja jij daar... beginnend schrijvertje... Van een geschreven tekst blijfde met uw fikken af om u in de belangstelling te werken.