Bart zegt nee!

28 sep. 2017 · 2 keer gelezen · 0 keer geliket

Inspiratie vinden is niet altijd zo evident als je pakweg Stacey zou heten. Al een geluk ben ik dus niet Stacey maar Bart Van de Peer. En heb ik dus altijd wel ergens een zwart gat dat gevuld kan worden met inspiratie. Het is verdorie een zware last hoor, liggen rondlopen en denken van “Over wat kan mijn volgend verhaal gaan?”

 

Het gaat in ieder geval deze keer niet over luchtige zaken als zelfmoord of Chinesen die een hold-up plegen op onze Belgische frituren, Jimmy Frey die onder invloed van speed Chokri omverblies op Pukkelpop, Geertrui van Greenpeace die mij de overbevissing aankaartte aan de Lidl in Zandhoven, ik die nostalgisch 2000 jaar oud ben en de toren van Pisa nog recht heb weten staan,...

 

“Omai Bartje? Over wat gaat uw tekst dan wel deze keer? Want van de titel -Bart zegt nee! - krijgen we geen hoogte.” Het draait om filosofie, de kunst van het verlangen omzetten in kennis en wijsheid. Althans zal dit zwaar en nog heter hangijzer veel vragen doen oproepen, en het gwn bij vragen laten want er zijn geen zinvolle antwoorden.  

 

Ik liet mijn gedachten eerst struikelen om dan te vallen op iets wat een collega van mij zei “De kracht van de baarmoeder! De kracht van de baarmoeder zeg ik u!”... Helemaal over zijn toeren vroeg ik hem “Rustig Svennie, wat is hier allemaal aan de hand?” Ik ben het allemaal een beetje gewoon aan het worden dat een aanraking met het orakel, ik dus, voor rust en vrede kan zorgen. Zachtjes streelde Svennie mijn voorhuid euhm voorhoofd. De druppels zweet waar ze vroeger slaapmiddelen van produceerden doen nu meer hun werking als zijnde openbaring, en de kunst om uw problemen of zorgen aan te kaarten in de vorm van woorden ipv opgekropte frustratie die tot niets leiden... Of is het lijden?

 

Ik nam mijn nat washandje uit mijn schoofzak voor hem, samen met een banaan en een blikje cola. “Kom Svennie, zet u eens op de schoot van Bart de kuiper die mss nooit kuiper had moeten zijn. Waarom verkondig je die woorden waar de mensen op een koopzondag in Antwerpen massaal van gaan lopen, als ze zo iemand tegenkomen op de Meir?”

 

Svennie begon over het feit dat er hier in België, en wss nog in andere Westerse landen, moeders met een drugproblematiek kunnen opgevangen worden samen met hun kind in de psychiaterie. Moeder en kind krijgen onderdak en aangepaste hulp aangeboden. Nu idd, daar is niets mis met. Terecht dat deze mensen geholpen moeten worden. Maar ik stel mij een vraag waarom we het normaal vinden als moeders van die faciliteiten kunnen genieten en vaders met dezelfde problematiek dan weer niet? Niet dat een moeder aan “den bruine” een sociaal aanvaardbaar iemand is natuurlijk, maar dat is een vader aan “den bruine” nog minder. De publieke opinie die steeds gerecycleerd wordt leert mij dat er zich alleen maar vragen bij gesteld kunnen worden waar er simpelweg geen antwoorden voor zijn. Kan er mij iemand een vader aanduiden die samen met zijn zoon of dochter in de psychiaterie heeft gezeten toen hij een junkie pur sang was? Lijkt mij onbestaande. Het is normaal dat we denken... “Moeders hebben een intensere band met hun kind, ze dragen het al een ganse zwangerschap”... “Moeders en de baarmoeder? Dat is de natuur.” Of nog van dat gezaag dat alleen maar als geruis mijn oren bereikt.

 

Ik zal jullie is iets zeggen. En ik zeg nee! Nee, dat is niet normaal dat we zo denken. Het is niet zozeer een gegeven van de kracht van de baarmoeder die een rol speelt, maar wel die van gewoonte. Een vader met eenzelfde probleem wordt verstoten door een maatschappij waarin de grap uitdraait op “the war on drugs.” Gewoonte. Wij, de mensen die gelijkheid als een naïve weerspiegeling van onszelf willen doen uitschijnen om het verdomse zo hard te pamperen dat uw geweten er rein van wordt. Je kan beter uw tong zijn werk laten doen met mijn voorhoofd ipv die sussende woorden uzelf wijs te maken. Niemand is gelijk.

 

Moeders en vaders zijn niet gelijk. Het zou hetzelfde zijn als we de vraag zouden stellen wrm juist nu net negers slaven zijn geworden vroeger. Omdat ze zwart zien? Omdat het de natuur is? Of is een rassenkwestie waarin er ook geen gelijkheid is niet hetzelfde als de stelling dat moeders en vaders niet als gelijkwaardig bestempeld worden. Rascisten zien ook alleen maar wit zeker? En mensen die rechts haten zijn zelf geen haatdragende mensen zoals diegene waar ze niets van moeten weten.

 

“Gelijkheid!” roepen we alleen maar als het ons uitkomt. Het is de mop van lesbo’s die zich eigenlijk altijd maar bewust als man willen kleden met de stretch in hun oor van 6mm, skinny jeans, nike sloefkes, een t-shirt van Star Wars, en wax in hun haar. The devil in disguise, die vuile lesbo’s.

 

Het is een verdomd excuus geworden dat “gelijkheidgezever”... Van die allochtonen moskeekoorknapen die met hun tienen een BMW hebben gekocht, coke verdelen onder de rascistische witte man, alle soorten vlees naar binnen rammen, pinten zuipen, feesten in de la rocca, nog nooit van de Ramadan gehoord hebben,... Zullen zich ook alleen maar als gelijke willen doen uitroepen als ze zich zelf in de rol van geviseerde minderheid profileren. Een klucht.

 

Over het filosofisch kantje van deze tekst is het dus dat er zich geen zinvolle antwoorden kunnen plaatsvinden in de vraag waarom moeders anders behandeld worden als vaders wnr ze dezelfde problematiek ervaren. Mss ook even een leuk intermezzo, ik zag vandaag op het nieuws dat vrouwen van Saoedi-Arabië eindelijk kunnen beginnen met het behalen van een rijbewijs... Ik ben vooral nieuwsgierig naar waar ze uiteindelijk gaan rijden met den auto? Zou het iets veranderen aan het feit dat vrouwen daar geen kloten... haha vrouwen en kloten... hebben te zeggen? Blij worden ze daar met een pleister op een houten been. Komaan Ann Christy! Laat de boxen maar eens krijsen ginder achter! “Dat heet dan gelukkig zijn! Een autodeur die plots opengaat! Dat heet dan gelukkig zijn! Waardoor je weer hopen gaat! Dat maakt je blij, maakt je blij, maakt je blij!!!!”

 

Omdat ik, en dus niemand een zinvol antwoord klaar heeft. Wou ik alles betrekken in een heus absurd complot waarom die moeders dus van een zekere voorkeursbehandeling genieten. In één van de geheime afleveringen van FC De Kampioenen bleek dat Oscar en Pico tevens de vaders waren van Marckske, die op dat moment nog geen radio maakte trouwens... Details. Hij is nog steeds verslaafd aan heroïne, wat veel verklaard van de Willy Wartaal die deze nozem al jaren ligt te verkondigen. Oscar sloeg en misbruikte de moeder van Marckske niet alleen, Pico Coppens was er ook bij. Hopeloos na het jaren mishandelen van de moeder zonder naam werd ze zwanger. Tijdens een wilde nacht met deze 2legendes, werd er raak geschoten net toen Boston door de radio knalde met de hit “More than a feeling.” Een toevlucht in heroïne is de moeder fataal geworden, en met Marckske is het nooit goedgekomen. De producenten hebben destijds zo zwaar lobbywerk ineengestoken om er voor te zorgen dat het met de moeders zonder naam nooit meer zover zou komen. Het is toch verdacht dat Oscar van het toneel verdween? En dat Pico Coppens zich na zijn carrière bleef vol proppen met het extract van de papaver in een caravan? Verdacht toch dat deze vaders van Marckske geen passende hulp hebben gekregen? Zo absurd is mijn complot nog niet.

 

Het is allemaal de schuld van FC De Kampioenen!

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

28 sep. 2017 · 2 keer gelezen · 0 keer geliket