soms wordt de stilte een juk
dat ik beter bij het schroot voeg
(herbruikbaar voor wie dat wenst)
voor mijn zolen in de drab zinken.
wat weegt vraagt om een stem,
die ik uit de plooien van de keel haal.
snaren trillen als ik lucht door een kier stuw.
niemand tokkelt er op, niemand strijkt er over.
de stem is cello en tuba ineen. het galmt in holten.
met huig en verhemelte, met tong en tanden
kneed ik de klanken waarin ik een palet ontdek.
maar het tumult overstemt me. in stilte zoek ik muziek,
voor ik een valse noot tref en de stad leegloopt.