Het is koud, het is winter, het is nacht.
Ik draag een glimlach die jij me hebt gegeven.
Omdat ik terugdenk aan, hoe graag jij,
op avonden zoals deze bont droeg.
Maar nooit echt wist,
al wou jij dat nog zo graag,
hoe de nacht bont te maken.
En hoe ik zo graag, James ervoor wou zetten.
Rollenspel was nooit echt ons ding.
Al speelde we wel ieder een rol,
die toch uiteindelijk belangrijk blijkt te zijn.
Want het is winter, het is nacht
en ik heb het warm, door het dragen
van een lach.
Alles wat jij of ik toen ook dacht,
het is geen werkelijkheid geworden.
Maar toch iets, veel mooiers dan verwacht.