'Tegen niemand zeggen, maar jij bent uitverkoren. Ik breng je grootste wens in vervulling.'
Het bericht dat Milo op zijn SmartPhone zag verschijnen zei hem niets. Hij vermoedde een flauwe grap en wou het dadelijk wissen, maar er was iets dat hem tegenhield. In een opwelling besloot hij erop in te gaan en koos ervoor 'om eeuwig jong te blijven'. Het was tenslotte bijna zijn veertigste verjaardag en daar zag hij wel wat tegenop.
Hij dacht er verder niet meer aan, tot hij twee weken later een pakketje thuisgeleverd kreeg. Er zaten een grote pot crème en een doosje met geelgroene pilletjes in. Milo dacht aan een practical joke, maar toen zag hij de bijgevoegde boodschap: 'Om eeuwig jong te blijven: smeer tweemaal daags je gezicht en hals in met de crème en neem één pilletje voor het slapengaan. Er wordt je tijdig een nieuwe voorraad geleverd en dit gedurende drie maanden. Vanaf dan zal je leeftijd eeuwig blijven stilstaan. Vertel dit vooral aan niemand, anders wordt het proces omgekeerd.'
Toen herinnerde hij zich het vreemde bericht en zijn antwoord erop. Wie zat hierachter? Eén van zijn kameraden die hem een poets wou bakken? Hij opende de pot en rook eraan. De bijna doorschijnende crème was reukloos. Hij nam er met zijn vingertop een heel klein beetje af en smeerde het op zijn hand. Het voelde zacht en fris aan. De pilletjes waren langwerpig en hadden een groene en een gele kant. Op het doosje stond helemaal niets.
Hij had een vreemd gevoel, alsof iemand hem bespiedde en stiekem op zijn reactie wachtte. Even dacht hij eraan alles in de vuilnisbak te kieperen, maar hij kon het niet. Nog niet, dacht hij, ik moet er rustig over nadenken. Wie de anders zo nuchtere Milo kende, zou het nauwelijks geloofd hebben dat hij het überhaupt nog moest overwegen, maar iets belette hem overhaast te handelen.
Zorgvuldig wreef hij de crème op zijn gezicht en hals. Hij smeerde een dikke laag in de hoop dat het dan sneller zou werken. Ook slikte hij twee pilletjes in plaats van eentje. Ze zagen er zo onschuldig uit. Na een tevreden blik in de spiegel ging hij slapen.
Die nacht gebeurde het. Zijn gezicht trok aan alle kanten. Het leek of er iets zat te wringen om eruit te barsten. Zijn slapen klopten waanzinnig hard en hij had het gevoel dat zijn ogen uit hun kassen zouden springen. Milo slaakte een gil. Tenminste, dat dacht hij, want er kwam geen geluid over zijn lippen. Tastend naar zijn hoofd sprong hij het bed uit en rende naar de badkamer. Zijn hart bonkte als een razende. Geschrokken keek hij in de spiegel...
De volgende ochtend gooide hij het hele boeltje de vuilbak in. Het was geleden van toen hij zes was, dat hij nog zo'n vreselijke nachtmerrie had gehad.