specht

een roffel in het slakkenhuis 
alsof de schors in je gehoorgang openbreekt
zo vroeg ontwaken had je niet verwacht 
je zag geen gaten in de sluimerfase 

met je hoofd in je nek 
en de schouders weer wat hoger 
zoek je de stiltekraker 

hij tast de bast af van zijn kunnen 
strooit zijn charme in de kruinen 
geeft het hout haar klank terug 

je strekt je armen uit de kruidlaag
als zaailingen 
die iets nieuws bezingen