traag mens

3 mrt. 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

misschien waren we ooit weekdieren

met een verborgen schoonheid

dat zeg je mij

als ochtendpret in bed

en je glijdt van me af

jouw voorkant had een spier

zo complex

mijn voorkant had een mond en tanden

instrumenten om de pret mogelijk te maken

we aten samen

lagen aan zee bij de schelpen

het wroeten in zand bracht ons verder

naar de overgang

jij at mij

ik at jou

wij hadden lief

zei ik

weet je dat nog

we kregen een skelet van onze ouders

of voorouders

en kalkrijk behoorden we tot het dierenrijk

een dier voor ons plezier, lachten we

van armoede hadden we nooit gehoord

van spieren evenmin

maar we gebruikten ze en gebruikten de ander

en onze rijkdom

ik herkende jou

jij herkende mij

in hersenen

in mossels en slakken

we werden daar traag mens

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

3 mrt. 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket