Languit
liggen de benen
en gedachten
in een poging
om ‘t eind van de dag
te verzachten
Stilte
verraadt de geluiden
van de straat
Ze zien me niet,
herkennen niet
mijn anoniem gelaat
Terwijl het raam
steeds minder toont
en verlicht,
bedenk ik nog gauw
de titel
van een Engels
gedicht
En daar,
is dat de geur
van een bloem
die ik herken
en haar ritme
poem
poempediedoem poem poem