Ik dacht zo ineens

Seol
7 mei 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Ik dacht zo ineens
als men geleiding kon leggen
van ogen tot dat plekje waar
ademende accordeons gedachten ontvouwen,
irissen zouden prima dienstdoen als schermen,
zacht prijsje – afstandsbediening inbegrepen,

dat als mijn moeder nu eens
kabelaansluiting nam bij haar
grauwe grijze immer snel wegkijkende
en wij haar letterlijke denkbeelden aanschouwden
van na de steak-friet tot net voor het journaal
en dan -klik-,

hoeveel tijd we zouden winnen.

Elke ochtend terwijl ze in haar Snoopypyjama
op haar hurken ons in kleren hijst, zegt ze
niets zo tijdrovend als kinderen
en niemand die zoveel hartzeer bezorgt
als de laatste bewoner van je schoot - het zijn vooral
haar deinende theezakjes die me toespreken,

als haar ogen televisies waren
en haar mond op staande voet ontslagen
dan zouden seconden zich opstapelen
tot hoge torens van tijd,
en dat ze me dan kan promoveren
van kakkernest tot grote zus.

Dat dacht ik dus.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Seol
7 mei 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket