door de mand van de luchtballon vallen

Wim V
10 mei 2018 · 4 keer gelezen · 0 keer geliket

de bodem van de mand valt en ik volg.

de luchtballon waarmee ik over haar land vaar

schiet omhoog en mijn steile koers is meteen bepaald,

wordt zonder satelliet en zonder omwegen berekend.

mijn bestemming is de gesmolten kern.

aan haar land kan ik niet voorbij.

 

in de val weeg ik niet,

oefen ik alle manieren van vallen.

buitelen, me uitspreiden, me oprollen.

de vlucht van Icarus, de steen in de schacht van de waterput.

in de val test ik de weerstand van lucht en ontdek:

ik mis de stroomlijn van de druppel.

 

de hoop dat niets de val breekt

dat er in haar bodem een luik openvalt

en ik dieper kan. geen nood aan een scherm want in de val

wil ik niet lam als een marionet aan touwen hangen

maar vrij zijn en verlangen naar een kern

en de hitte die het ijzer week maakt.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Wim V
10 mei 2018 · 4 keer gelezen · 0 keer geliket