ik weiger ik weiger
en zelfs Allen Ginsberg negeert me vannacht:
“ik huil mijn echtgenoot is weg mijn vriendje is voor altijd genomen mijn
poëzie werd geweigerd
kom je niet langs voor geld en alsjeblieft schrijf je geen
stukje bullshit
Hoe gaat het met je lieveling kan je naar Easthampton komen we zijn hier
allemaal aan het baden in de oceaan we zijn allemaal zo eenzaam”
ik ben weeral een sigaret
en ik weet niet eens meer wat huppelen is ik ben
aan het stampen door het leven en het leven
is door mij aan het stampen we hebben een
soort van haat liefde relatie weet je
in het salon van het leven sta ik
op een kruispunt van bekenden en
ik hijg hier zit ik
met al mijn tandpasta verdomme
er zijn allemaal jonge knechten die denken dat ze
mij kunnen behandelen; eufemismen voor ik die mezelf behandel er
is iets met mensen die geheugens zijn die handelen
ik steek in mezelf over en rook veel
(ik raak onze odyssee aan en droom van de supermarkt, Allen Ginsberg,
ik weet niet meer waar ik naartoe moet gaan)