‘Ga je dat eten?’ vraagt het meisje.
’Nee, hoor. Ik rol een sjekkie.’
De oude man is bijna klaar. Hij likt met zijn tong het vloeitje dicht. ‘Doe je dat in je koffie?’ ‘Het is geen suiker!’ De oude man steekt zijn sigaret op. Hij neemt een trek. Hij zuigt zijn wangen naar binnen. Alsof er een stofzuiger in zijn mond zit. Net als bij de knuffels van het meisje wordt zijn gezicht vacuüm gezogen.
‘Jij hebt de kleinste koffie.’ Het meisje wijst naar zijn kopje en schoteltje. ‘En hij heeft de grootste koffie.’ Nu wijst ze naar de medewerker van de snackbar. Hij drinkt zijn koffie uit een mok. ‘Hij heeft een grote mond!’ klaagt de oude man. ‘En hij draagt een rok!’ grinnikt het meisje. De medewerker draagt een schort met het logo van de snackbar. De oude man lacht. ‘Hoe heet je?’
’Jaap. En jij?’ ‘Yoshino.’ ‘Jordijn?’ ‘Nee, Yoshi-no.’ ‘Joshi-mo?’ ‘Nee. Yoshi-no. NO.’ De oude man shudt met zijn hoofd. Wat een moeilijke naam. Hij heeft geen Engels geleerd op school. ‘Meisje, eet eerst je mond leeg.’ Het meisje neemt een lik van haar ijsje. Ze morst op haar nieuwe T-shirt. De moeder veegt de plek weg met een servet. ‘Hoe oud ben je meisje?’ ‘Ik ben drie. Ik word vier.
Dan ga ik naar de basisschool, he mam?’ De moeder knikt. ‘En wat wil je later worden?’ ‘Niks.’ ‘Dat is het beste!’ zegt de oude man. ‘Eet nou maar snel je ijsje op voordat je helemaal onder zit!’ zucht de moeder. Het meisje likt alsof haar leven er van af hangt.
De oude man neemt nog een trek van zijn sigaret. ‘Straks heeft hij geen lucht meer in zijn longen,’ denkt de moeder bezorgd.