Persephone

12 sep. 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

De ontmoeting

 

De liefde is een bijna onvindbare plaats.

Ze ketent je vast aan een ijzeren kabel in de leegte van de tijd.

Waar je zwierde als de aardbol aan de sterkste ketting in een ruimte van zwaartekracht en onuitputtelijke schoonheid.

Het stond in de Griekse sterren geschreven:
dat twee liefdes zich zouden vermenigvuldigen in de eenzaamheid van de ruimte die tussen hen in zat.
Zij was godin van de gewassen en zijn zoveelste minnares.
Hij een oppergod die heerste vanaf de berg Olympus.
Samen brachten zijn een perfecte uitkomst op aarde: Persephone.

 

De ontvoering

 

Bloedlijnen vermenigvuldigen zich tot een eindeloze zee van intriges en chaos.
De eenzaamheid knaagde aan de god van de onderwereld, Hades.
Hij zonk dieper weg in zijn hebzucht en zijn trots, maar verloor de lust van macht.
Hij wou vrouwenvlees tussen zijn handen.
De warmte van hun bloed.
Hun huid kneden en hun lippen voelen tussen zijn tanden.


Dus zat hij daar in zijn schimmenrijk onderhuids te rotten.
Maar heel hoog hoorde hij gezang.
Zijn nichtje danste op goudgele zonnestralen.
Hij werd verliefd op haar fluwelen stem en wachten op dit moment al zo lang.
Toen ze een pioenroos plukte liet hij de aarde openscheuren en trok haar mee.
Daar maakte hij haar tot zijn vrouw die niets kon zeggen.
Vooral geen nee.
Want zij was de onschuld die bemind werd door de keizer van de hel.

 

 De schoonheid van de gruwwel 

 

Demeter huilde tranen van kristal.
Hades tranen van ijzer.
Zij droomde van het weerzien van haar dochter.
Hij van het vrouwenvlees.
Liefde is een vindbare plaats, maar het houd je vast en verzwelgt je.
Het stond overal geschreven dat hij de drager zou zijn van haar onuitputtelijke schoonheid.
Dat zij zich zouden vermenigvuldigen als priemgetallen, omdat er teveel plaats tussen hen in zat.
Zij was de godin geworden van het dodenrijk, en hij haar man.

 

De vogelkooi

 

Haar moeder smeekte en bad.
De flora stierf, de fauna leed.
Haar vader ging praten.

En Hades gaf de voorwaarde, dat als ze de granaatappel die hij als geschenk gaf niet zou eten, dat ze nooit terug zou keren boven aarde en bij hem zou blijven in het paleis met zuilen van Basalt, bedienden als halfmenselijke reptielen en een leger van ratten soldaten.


En dus at ze als een beest snel de hele vrucht en zijn sappige vruchtenvlees.
Maar het was een list.
De vrucht was betoverd.
Nu zat ze vast als een naiëve vogel in een vogelkooi.
Want nu was ze door Hades veroverd.

 

De gevangenschap van terugkeren

 

Wanneer de pioenrozen weer groeiden, de aarde weer kneedbaar was en wanneer je terug onder de hemel kon slapen van de hitte was de tijd van de lente aangebroken.
Het was nu tijd voor moeder en dochter, want die hadden elkaar al lang niet meer gezien of gesproken.
De lente en zomermaanden waren voor hen, maar wanneer de bladeren verkleuren en neerdaalden op de donkerkleurige aarde van ijzer moest ze terug.
En elke keer wanneer Demeter huilde, regende het op aarde harder.
En soms tussen het geruis van de kletterende regen hoorde je haar wenen.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

12 sep. 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket