Met een prikkelend jong enthousiasme kwam een jonge dame de ruimte binnen. Haar gelukzalige glimlach probeerde dat tikkeltje zenuwachtigheid te verstoppen. Iets waar ze maar heel even in slaagde. De authentieke wijze waarmee ze later haar verhaal zou brengen gaf ook mij een rustgevend veilig gevoel. Sina stelde zich voor waarna ze ietwat vermomd een liefdevolle knipoog richting David, de lesgever wegpinkte.
“We maakten deze ochtend een lekkere pompoensalade waar jullie later deze dag van kunnen smullen”, gaf Sina trots aan terwijl ze naast de heerlijk gevulde tafel stond. “Ook kan je indien je dit wenst smullen van de bloemkoolsalade aangevuld met pastinaak”. Ze wisselde het voorstellen van de salades af met haar enthousiasme dat kenbaar was aan haar glimlach waarbij haar parelwitte tanden de zaal leken te verlichten. Heel even hield ze pauze, nam ze de tijd om diep adem te halen.
Op dat exacte moment merkte ik hoe het haar doordrong dat eenieders blik op haar gericht was. Het drong door. Een aarzeling, een pauze en heel even een struikeling over haar eigen woorden. Ook Sina voelde wat er gaande was. Dat was merkbaar omdat ze haar ogen dichtkneep, aan hoe ze snel haar lippen op elkaar legde en de manier waarmee ze zichzelf de energie waarmee ze gestart was terug toe-eigende.
“We hebben ook brood en wat kaas indien jullie daar zin in hebben”, vervolgde Sina haar uitleg terwijl ze haar handen nu horizontaal in elkaar gevouwen hield. Ook nu gebruikte ze kortelings haar hand om aan te duiden waar elk gerecht stond, al bleven haar strak gevouwen handen de toon aangeven waarmee ze de hele voorstelling naar voor bracht. Ik bedacht me hoe het aanwijzen zijn effect miste. Elk verwijzend gebaar ging richting de tafel, al leek ze haar hand telkens naar hetzelfde plekje te wijzen. Ik zag de humor er van in en op zich stoorde me dit ook niet. Ik geniet er immers van om zelf te tafel vol lekkers te gaan verkennen. De kommen met herfstgekleurde tinten gaven me al een voorsmaakje, de vage herinnering aan brooddeeg gaf me zin om een stukje ervan te voelen om het vervolgens te proeven. “Smakelijk en geniet ervan”, zei Sina ten slotte.
Een uitgestelde drang tot proeven werd door David op de proef gesteld. Na enkele oefeningen werd deze drang vervuld. Wat een heerlijke plek!
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.