Eenmaal de klas binnengekomen, drong het tot me door dat iedereen me aan staarde. Niet alleen staarde ze me aan me ze lachte me ook uit. Oof, ik weet het weer. Gistermiddag, 2 uur op de klok, de bel ging bijna, dan was ik uit. Ik werd slet genoemt hoer en er werd gezegd dat ik met kaulo veel jongens naar bed ben geweest. Waar, waar was het niet. Totaal niet zelfs. Maar dat deze roddel zo snel is gegaan door 2 mensen? Dat had ik nooit verwacht. Er werd een briefje in mijn hand gedrukt. Ik werd er verdrietig van. Hoeveel kost het vanavond wil ik nog stond erop. Toen ik mijn ogen van het briefje haalde, barste alle jongens in lachen uit. Wat een rotstreek, gelukkig maar 1 briefje dacht ik, maar het bleef uiteindelijk niet bij 1 briefje, een kwartier later kwam de 2de er al aan. En weet je wat erop stond ik vertel het maar, Slet-Hoer ik dacht het al toen je 10 jaar was, maar nu weet ik het zeker. Lekker dan dit briefje heb ik net van mimjn beste vriendin gekregen, ik word lesbi genoemd en van alles en nog wat. Zo ging het ruim een uur achter elkaar door. De juf vroeg telkens waarom lachen jullie telkens, en zelf kon ze daar dan ook om lachen, maar ze wist niks wat er nou precies gebeurde. Niemand sprak de waarheid tegen haar. Ze maakte grapjes en daar kon de juf om lachen. Dan dacht ze zeker ach dat zal het vast wel zijn. Maar nee dat is het niet! Ruim een uur op school volgehouden kwam er nog 2 laatste briefjes, doe je het ook op school? Vast wel daarom ben je elke keer weg. Zulke briefjes kwamen er als laatst. Ik barste in huilen en rende weg. Naar buiten, pakte mijn fietssleutel uit mijn broekzak en deed t in mijn slot. En Fietste zo hard als ik kon weg. Langsaam borrelde woeden in me op. Het verdriet zakte weg maar in plaats daarvan kwam er zulke erge woede, dat heb ik nog nooit mee gemaakt. het is winter en het sneeuwde, ik fietste naar een verlaten gebouw in mijn t-shirtje en een vest. Balde me hand tot vuisten, en sloeg tegen de muur aan. Tot mijn woede weg was. Maar ik was blijkbaar niet alleen. Ruw werd ik vanachter vastgepakt, en werd op de grond gegooit. Er belande veel schoppen in mijn buik en vuisten in mijn gezicht. EN OPROTTEN NU. Schreeuwde de jongen. Het was niet 1 jongen maar t was een heel groepje. Het is altijd al verlaten geweest, behalve nu in de wintertijd. Ik ving nog een paar klappen op met mijn gezicht, en voelde iets nattigs druipen. Ik veegde mijn hand over mijn gezicht, bloed heel veel bloed. Ik fietste terug naar de klas/school. Eenmaal binnen zag ik juf lopen.
Word vervolgt