de top van de voedselketen

Wim V
17 feb. 2019 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

wat in water oplost verdampt niet,

de mineralen van de droom: de daden

een herinnering bezinkt als slib

waar de stroom vertraagt

 

het maakt het water zouter

zoeter is de regen die gras uit zand haalt

de stroom opwekt en een delta van kansen opent

zout is de moeder van de dorst, wat in water oplost

doet algen bloeien, geeft adem, maakt groen dat teert

op het licht van de deugd, groen is de eerste schakel

van mijn jeugd, van de voedselketen 

waarin we klimmen om te overleven

 

ik groei van wat ik slik

de bezwaren die ik in de koelkast bewaar

de gebakken lucht van wie me voor een aalmoes

een eiland met hangmat wil verkopen.

 

 

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Wim V
17 feb. 2019 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket