Veel te lang geleden dat ik het allemaal nog is van me afgeschreven heb en ik voel dat het hoog tijd wordt. Alles is even heel zwaar en chaotisch. Ik ben mezelf wat aan het kwijtgeraken en wil proberen het evenwicht terug te vinden.
Ik zit vol zorgen voor kleine dingen. Ik ben veel te perfectionistisch om te leven in een maatschappij waarin zoveel verwacht wordt. Ik verwacht al genoeg van mezelf, push mezelf tot het uiterste om die perfecte persoon te zijn die ik wil zijn, maar dat vraagt te veel als ik daarbuiten nog zoveel verplichtingen heb. Dat ben ik moe. Ik ben moe. Mezelf moe, dat vooral. Ik voel me zo vaak boos op mezelf, soms haat ik mezelf zelfs echt. Ik zie dat ik alles heb om gewoon gelukkig te zijn, maar ben dat niet genoeg. Ik heb soms van die kleine momentjes van rust waarop ik besef hoe goed alles nu is, en daar kan ik geweldig van genieten. Maar wanneer die rust wegvalt, valt ook dat besef weg. Daar word ik boos en verdrietig van. Wanneer ik even echt met mezelf en mijn gevoelens worstel, dan kan ik mezelf echt haten. Dan kan ik echt dood willen zijn, omdat ik besef dat ik niet gemaakt ben om gelukkig te zijn. Ik ga nooit zorgeloos gelukkig zijn, ik ga nooit ten volle kunnen genieten, en ik weet niet of ik dat wel zie zitten.
Er zijn nog zoveel dingen aan mezelf die ik helemaal niet begrijp. Zo word ik altijd verdrietig en boos als Nick zat is. Ik kan rationeel beredeneren dat dat niet erg is, dat dat normaal is, dat ik dat zelf ook zo vaak ben, maar vanbinnen woedt een vuur dat me helemaal verhit. De hitte maakt me boos, doet me pijn, en laat mijn hoofd op volle toeren draaien. Denk even na, blijf rustig, niet wenen, niet boos worden, loop niet weg, blijf op je benen staan, denk niet dat je er niet meer wil zijn, stop met zoveel te verwachten van anderen, stop met jezelf te zijn. Stop. STOP!
Volgend weekend is het carnaval en Nick maakt zich al klaar om zich ladderzat te zuipen. Ik maak me al klaar om me doodongelukkig te voelen. Ik maak me klaar om een heel weekend, en waarschijnlijk nog een hele week, tegen mezelf te vechten. Ik zie het echt niet zitten. Ik ben bang. Bang dat ik eens ga breken, want ik voel dat dat kan gebeuren.
HELP