Zonder jou is een beslapen bedlaken zonder rimpels.
Een vulkaan die zelf niet haar neus durft snuiten.
Een aardkloot die zich verstopt achter de maan.
Een stoelendans met driemaal te veel stoelen en ‘never ending classical music’.
Het is als Dirk Brosse die met een onzichtbare strijkstok de tanden poetst.
Zonder jou is een droevige dinsdag die zich niet verkleed als woensdag, maar denkt dat het maandag is.
Zonder jou blijft de wereld draaien.
Blijft de leeuw gapen en de macadam hoofdpijn lijden door het schurende verkeer die zijn haren kortwiekt.
Zonder jou gaat alles prima.
Maar anders blijft anders en gewoon gewoon de regel der regelmaat.
Zoals de woestijn de ochtenddauw mist zonder te sterven onder het mulle zand.
Zoals bedoeïenen hun zomerkamp missen in de winter zonder te beseffen dat geen enkele zandkorrel tweemaal op dezelfde plaats wordt geblazen door de wind.