Ik dacht dat ik het nu wel gehad had.
Toch is daar terug die pijn.
Die oerpijn, te voelen in ieder
vezel van mijn lichaam.
Schreeuwen,
huilen zoals een kind.
En beseffen,
dat het net dat innerlijk kind is
dat mag worden omarmd, getroost,
gewiegd.
Heel liefdevol fluisterend : "je mag zijn"