je lokt me uit de schaduw
en bindt me op een stoel in de kamer
waar het licht in de juiste hoek valt
met rechte rug slijp je potloden en zet je
de punt op het vel, ik word een onderwerp
een ademend stilleven dat je meet
je brengt me over op een vlak
omtrek en omvang, verhoudingen
lijnen kruisen en overlappen elkaar
ze zeggen wat de spiegel verzwijgt
je maakt het fundament van een gedaante
handen gehoorzamen je ogen die me betasten
fouten verzacht je met kneedgom
je veegt ze weg als kruimels
voegt andere details toe, brengt schaduw aan
betere lijnen herhaal je tot ik definitief word
de schets dwingt niets af, houdt me op afstand
het portret komt naar je toe