schets

Wim V
27 jul. 2019 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket

je lokt me uit de schaduw

en bindt me op een stoel in de kamer

waar het licht in de juiste hoek valt 

met rechte rug slijp je potloden en zet je 

de punt op het vel, ik word een onderwerp 

een ademend stilleven dat je meet 

 

je brengt me over op een vlak

omtrek en omvang, verhoudingen

lijnen kruisen en overlappen elkaar
ze zeggen wat de spiegel verzwijgt

je maakt het fundament van een gedaante

handen gehoorzamen je ogen die me betasten

fouten verzacht je met kneedgom

 

je veegt ze weg als kruimels

voegt andere details toe, brengt schaduw aan

betere lijnen herhaal je tot ik definitief word

de schets dwingt niets af, houdt me op afstand

het portret komt naar je toe

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Wim V
27 jul. 2019 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket