Wolkenoverlopen
en daar zilveraders vinden
Aan de rand, de maan
Opgeschemerd
Tepels als juwelen op een outfit
zoals ze hen trots draagt
We staan onszelf bij in de vette natte lucht
De stad is een stalen toestand
En ik
Licht in mijn hoofd van de wind
die op mijn gezicht beukt, mijn haren
door elkaar gooit
Licht van de wind in mijn hoofd
(Warigger dan haar)
Het lijnenspel spant hard harder
misschien zelfs dan die steen die
het overtrekt en waar die straatlichten
dan in staan spoken alsof ze daar
altijd maar versiering zijn geweest
En hij keek
Zag dat het goed was
Onrust of niet.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.