Kan stilte vriendschap zijn?
Troostende en warme woorden – van mij
beschermen voor koude en regen
en gij?
Ik spring over mijn grenzen alsof ze onbestaande zijn, blijf hopen op uw enthousiasme om er ook eens voor mij te zijn
dat was je vergeten
en hier sta ik – alleen – uw bouwstenen te beschermen
Ik lijk gepakt in veren maar eigenlijk zijn het maar
naakte kleren die u toelaten mijn lichaam te verminken
ik denk aan u.
Wie denkt aan mij?
Ik ben een grondstof, een bumper, uw isolatiemateriaal
Gij zelf hoort geen snik meer, ook niet de mijne en ik knik
alweer
Ik lucht mijn hart wel een andere keer.