Als wij beiden over de routine kunnen lachen,
omdat de tijd die stil blijft staan even van ons twee is.
Deze tijd is leven in het moment, deze kamer, dit bed,
ze spreekt met ware tongen en kust,
en met hete handen, zacht en bekoorlijk,
wil zij mij raken, doet me het wiel van het leven vergeten
Als ik me nooit zelf kan verliezen
en zo ook jou nooit verloren kan gaan,
geen grote “WIJ” elk van ons kan verkleinen,
de geest vrij blijft, omdat alleen een vrije geest – eerlijk kan zijn
Als jij en ik, als “wij” echt zou bestaan...............