De mooie jonge goden zijn
nooit echt knap geweest,
niet langer jong:
ook literaire goden worden ouder;
onsterfelijkheid is een kwestie van tijd.
Alles is reusachtig in minimaliteit.
Oudere goden met genoeg Alzheimer
om vergeten dood te gaan,
kijken toe vanachter hun hooghartige maskers,
zonder emotie tenzij wat verwondering.
Zij hebben het allemaal eerder gezien,
kunnen het zich alleen niet herinneren.
Troonopvolgers wachten in de coulissen,
zullen te voorschijn komen
als zij ooit nuchter raken
van tussen kartonnen dozen
vol met jeugdzondige manuscripten.