mijn doorzichtige spiegel is de weerkaatsing
waardoor ik heen kan stappen
zonder gezicht
naar mijn toekomst toe
zonder schaduw uit het verleden
met mijn toekomst in het volle licht
mijn onbegrepen toen
laat ik achter me
terwijl ik een blik probeer te werpen
op mijn beeldloze zijn
ik word de pelgrim
die Bach speelt op een glazen orgel
zonder toetsen
terwijl eeuwig kaarslicht
zonder flikkering
mijn fantasie gevangen houdt
ik wil de wereld laten stilstaan
mijn verleden los laten
voor een droomloze toekomst
die rust brengt
in mijn getormenteerde geest
heeft mijn ongebreideld zoeken
vruchten voortgebracht
waarvan de oorsprong nergens
en het eindpunt zinloos is
en zal ik me ooit kunnen verzoenen
met het onverzoenbare niets?