de tattoo
op mijn ziel
als het collectieve
in mijn geheugen
het ongekende
weten
als verbijsterende
intuïtie
de mystieke
droom
als water
dat oeverloos
uitdeint
snakkend
naar kennis
die weten is
in wording
uitmondende
rustige
onrust
plaats makend
voor het
gepieker
met de
luisterende
vraagtekens
de eerste
niet gehoorde
klank
die wakker schiet
als uit een slaap
de onbestaande stilte
overstijgend
die kiezeltjes strooit
op een wazige weg
waar een ster
helder straalt