De woestenij

16 aug. 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Vliegen komen in veelvoud

en ik laat hen begaan

 

Zij reizen op gebogen ruggen,

en mijn houdingen zoeken nog steeds een lijn

in de pijnpunten van staal en oxidatie

Zij denken aan gevlogen dagen, een voor elke vlieg

en de manen zoeken nog steeds in de zon

een culminatiepunt van ijs en isolatie

 

ik bijt ze weg

ik bijt ze toe

het is niet aan hen

 

zij eten mee

zij voeden madenmagen

met de lust van een nog ongetemde koe

likken zij ons onbehagen

 

Ten midden van de woestenij

heb ik het staal gekneed

tot het sneed en puntte

 

Ten midden van de woestenij

heb ik het ijs gesmeed

tot het heet en dampend was

 

ik ben een God geweest

ik schiep de dood uit leven

 

Ik jaag nog steeds mijn onschuld na

Ik was nog steeds mijn handen in de beek

 

Mijn schaduw valt nog steeds op vis en vloed

Mijn afbeelding ebt geleidelijk

en weg

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

16 aug. 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket